คุณหนูขี้เหงาอยากลองโดนสักที

ที่แท้ก็คนเคยรู้จัก

ขนิษฐาจ้องไปยังมือที่เขาจูบ ใบหน้าของเธอแดงและหูเริ่มร้อนขึ้นมา และครางเบาๆ ด้วยความพึงพอใจ “คุณคิดเอาเองสิว่าจะเอาใจฉันยังไง”

แทนไทจ้องมองมาที่เธอ เขาคว้ามือทั้งสองของหญิงสาวขึ้นมาจูบอย่างอ่อนโยน จากนั้นเลื่อนไปหอมที่แก้ม กระดูกไหปลาร้าทั้งสองข้าง เอวบางๆ ของเธอ ยอดอกทั้งสองก็ถูกจูบ จากนั้นเขาเคลื่อนตัวไปยังส่วนสงวนกลางร่างกายของเธอ

"อย่า~...ตรงนั้นมันยังเจ็บอยู่…คุณห้ามจูบมัน"

"จูบตรงนี้สิ"

ขนิษฐายกเท้าขึ้นวางบนไหล่ ของชายหนุ่ม "ฉันไม่ได้เจรจาง่ายขนาดนี้หรอกนะ แบบนี้มันยังไม่พอหรอก"

แทนไทเล่นตามน้ำถามกลับว่าเขายังต้องทำอะไรอีก ขนิษฐาเลยใช้โอกาสนี้ในการเสนอเงื่อนไข “ครั้งต่อไปที่เรามีอะไรกัน คุณต้องทำตามที่ฉันบอก ห้ามขัดใจฉัน”

“ผมจะพยายาม”

ขนิษฐาไม่พอใจในคำตอบของเขา: “ทำไม คุณคิดว่าฉันเรียกร้องเกินไปเหรอ? ”

เขาดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขา เอื้อมมือใหญ่ไปแตะส่วนสงวนที่อ่อนนุ่มและอีกครั้ง “ ผมคงอยากขืนใจคุณอีกแน่”

หญิงสาวปัดมือของเขาออก หุบขาของตัวเองแน่นเพื่อไม่ให้เขาหยอกล้อกับส่วนสงวนของเธอ และพูดเสียงเข้ม “เอาเป็นว่าตกลงตามนี้ คำขอของฉันไม่มีอะไรมากหรอก คุณไม่ต้องกลัว”

ขนิษฐายิ้มให้เขา และจูบริมฝีปากของชายหนุ่ม และนึกบางอย่างขึ้นได้ "คุณไม่สนใจรูด้านหลังของฉันด้วยเหรอ ฉันอยากให้คุณเลียให้ฉัน"

เธอเองไม่ค่อยชอบสถานที่ตรงนั้น และเชื่อมั่นว่าคนเย็นชาอย่างแทนไทต้องปฎิเสธมันแน่นอน

แต่ขนิษฐาไม่คิดว่าเขาจะไม่ปฏิเสธเท่านั้น ยังมีท่าทีเต็มใจและถามเธอกลับด้วยรอยยิ้ม "ถ้าคุณต้องการ ผมจะเลียให้คุณตอนนี้เลย"

หญิงสาวตกตะลึงก่อนจะกระโดดลงจากเตียง ปิดก้นของเธอเอาไว้แน่นแล้วพูดอย่างโกรธเคือง

"คุณเป็นคนวิปริตเหรอ จะทำตอนนี้ได้ยังไงมันต้องทำความสะอาดก่อนไม่ใช่เหรอ"

ขนิษฐารีบสวมชุดนอนของเธอ จ้องไปที่ชายหนุ่มก่อนจะสั่งให้เขาแต่งตัวแล้วไล่เขาออกจากห้อง

[วันนี้ฉันไม่มีความสุข ฉะนั้นคุณจะไม่ได้เงินจากการขายบริการในครั้งนี้]

หลังจากที่แทนไท ออกไปหญิงสาวก็ส่งข้อความตามมา

ชายหนุ่มตอบกลับอย่างรวดเร็ว [มีเซ็กส์กับคุณผมก็ถือว่าคุ้มแล้ว]

ขนิษฐา [อะไรนะ?]

แทนไท [ผมไม่อยากเห็นคุณโกรธ เพราะฉะนั้นรีบพักผ่อนเถอะครับ]

หลังจากชายหนุ่มออกไป

แต่ขนิษฐายังคงคิดถึงเขาอยู่ ในใจของเธอปรากฏภาพเขาขึ้นมาเป็นระยะ หรือนี่จะเรียกว่าอาการตกหลุมรัก

ในตอนแรกเธอแค่อยากได้ร่างกายของแทนไทแต่ตอนนี้เธอต้องการมันมากกว่านั้น

เพื่อตัดปัญหาบางอย่างในภายหลังสาวให้ผู้ช่วยส่งข้อมูลของแทนไทมาเพิ่มเติม หลังจากตรวจสอบข้อมูลที่ผู้ช่วยส่งมา ขนิษฐาก็สังเกตเห็นปัญหาบางอย่างที่มองข้ามไป

ปรากฏว่าเขาคือเพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมปลายของเธอ เพียงแต่อยู่กันคนละห้องเท่านั้น นักเรียนในโรงเรียนของเธอมีอยู่มากเป็นพันๆคน ยากนักที่ทุกคนจะรู้จักกันทั้งหมด แต่ว่าชั้นมัธยมหกมีกิจกรรมแนะแนวด้วยกัน จึงเห็นหน้าเพื่อนต่างห้องได้บ่อย แน่นอนว่าเธอจำได้แต่คนที่มีความโดดเด่นเท่านั้น

หญิงสาวนึกถึงอดีตว่าเคยมีเพื่อนร่วมชั้นชื่อแทนไทหรือไม่ ปรากฎว่ามีเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ชื่อแทนไทเหมือนกัน แต่เขาไม่ได้หน้าแบบนี้ตอนนั้นชายหนุ่มอ้วนมากๆ ไว้ผมปิดหน้าปิดตา ที่เธอจำได้เพราะว่าเขาแปลกแยกอยู่คนเดียว ตอนนี้เขากลายเป็นหนุ่มหล่อแตกต่างจากวันวานมากเลยทีเดียว

เมื่อขนิษฐาค้นภาพถ่ายของศิษย์เก่าขึ้นมาเทียบกับภาพถ่ายปัจจุบันของเขา ถ้าตัดที่เรื่องอ้วนมากกับสวมแว่นตาหน้าเต๊อะ โครงหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากมายอะไรเลย หญิงสาวจึงมั่นใจว่าเป็นคนเดียวกันแน่นอน...