“รีบสวมเสื้อผ้า”
พยัคฆ์ผละออกมาก่อน อาศัยความสามารถพิเศษในการแก้ผ้าไวและใส่เสื้อผ้าเร็ว เดินออกมารับหน้าเอาไว้
“เสียงดังตกใจหมดเลยป้า”
พยัคฆ์พยายามควบคุมสุ้มเสียงไม่ให้มีพิรุธ
“อุ๊ย...อยู่นี่เอง...แล้วหนูขวัญล่ะคะคุณเสือ”
ป้าชื่นถามด้วยความเป็นห่วง
“ขวัญ...เอ่อ...ขวัญกำลังเก็บดอกไม้”
พยัคฆ์เกือบไปไม่เป็น นึกขึ้นได้ว่าที่ด้านหลังมีดงดอกอ้ออวดดอกบานสะพรั่งไปทั้งทุ่งหญ้า หวังว่าพลอยขวัญคงกำลังสวมเสื้อผ้าใกล้เสร็จแล้ว
“อุ๊ย...หนูขวัญกำลังเก็บดอกไม้หรือคะ...ตรงไหนคะป้าไม่เห็น”
หัวคิ้วของป้าชื่นชิดเข้าหากัน ก่อนจะเหลือบไปเห็นร่างของพลอยขวัญเดินออกมาจากด้านหลังโขดหินใกล้กับเนินดินที่นอนทอดกายให้พยัคฆ์ซุกซนกับเรือนร่างของหล่อนเมื่อครู่
“ขวัญอยู่นี่จ้ะป้า...ป้าชื่นมีอะไรหรือเปล่าคะ”
หญิงสาวพยายามควบคุมสุ้มเสียงให้เป็นปกติ แต่หารู้ไม่ว่าใบหญ้าที่ติดอยู่กับเส้นผมของหล่อน ไม่ได้รอดพ้นไปจาก
