บทที่ 5

2531 คำ

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูห้องดังเรียกปลุกสองร่างที่นอนกอดทับเกยกันบนเตียงขนาดสามฟุตครึ่งให้งัวเงียตื่นขึ้นมา แต่คนที่ตื่นเป็นโดมินิก เขาใช้พลังงานเยอะเหลือเกินจนเกือบจะเช้า และเขาก็ไม่อยากกลับไปนอนคนเดียวที่บ้านหลังใหญ่ของตนเองจึงนอนกกกอดคนตัวเล็กที่เตียงขนาดเล็กแม้ว่าขาของเขาจะยาวเลยเตียงของเธอไปก็ตาม “หนูเอตื่น มีคนมาเคาะห้อง” มือใหญ่เขย่าไหล่เปลือยของคนที่นอนทาบทับเหนือร่างตนเองให้ตื่น อือ... หญิงสาวปัดมือใหญ่และกระชับกอดเขาแน่นแล้วขยับหน้าซุกกับอกของเขาต่อ “อ่า...ขี้เซาจริงๆ เด็กดีของฉัน แต่หนูต้องตื่น” เขาเขย่าเธอแรงและเสียงดังกว่าตอนแรกเมื่อเสียงเคาะห้องดังขึ้นรัวๆ อีกครั้งและแรงกว่าเดิม มีเสียงร้องเรียกเข้ามาด้วย “หนูเอตื่นรึยังลูก” สง่าเคาะห้องลูกสาว ด้วยจะมาถามว่าวันนี้จะไปร้านขายไอศกรีมกับตนเองไหม “ตื่นได้แล้วหนูเอ พ่อหนูมาปลุกที่หน้าห้อง” เขาเขย่าปลุกเธอแรงๆ และคนนอนขี้เซาก็ปรือตาขึ้นปรับระดับการมองเห็น ซึ่งพอเห็นคางสากที่มีเคราเขียวครึ้มก็อ้าปากจะกรี๊ด แต่มือใหญ่ปิดปากน้อยไว้ทันจึงได้เห็นแต่ดวงตากลมโตเบิกตากว้างมองเขา ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! “หนูเอลุกตื่นรึยังลูก” สง่าร้องถามลูกสาวอีกครั้ง “พ่อหนูมา เอาสิ...ร้องเลยถ้าไม่กลัวว่าพ่อจะรู้และเห็นเราสองคนแก้ผ้านอนด้วยกัน” โดมินิกเอ่ยเสียงพร่า เอณิการ์พยักหน้าบอกให้เขาเอามือออกจากปากตัวเอง สาวน้อยจ้องมองดวงตาสีเขียวมรกตของเขาแล้วก็ชัดเจน ภาพทุกอย่างเมื่อคืนไหลย้อนเข้ามาในหัวอีกครั้ง ใบหน้าสวยนวลเนียนก็ซับสีเลือดฝาดขึ้นมาทันที “โกรธหรือเขินถึงแก้มแดง” โดมินิกกระซิบถามแผ่วเบา เอณิการ์มองจ้องเขาตาแข็งทันทีเมื่อโดนเขาถามแบบนั้น “คนเลว...” เมื่อปากเป็นอิสระก็ด่าว่าคนแปลกหน้าที่ข่มเหงตัวเองทันที “ชูว์...ตอนนี้ฉันเป็นผัวของหนูแล้วนะ เป็นเด็กเป็นเล็กควรพูดเพราะๆ แล้วตอบพ่อหนูสิ เดี๋ยวพ่อก็เข้ามาเห็นหรอก” เขาบอกหญิงสาวที่นอนทับตนเองอยู่ และเธอคงยังไม่รู้ว่าตัวเองกับเขานั้นนอนเปลือยด้วยกันทั้งคู่ “หนูเอลูก ตื่นรึยังฮึ” “ตื่นแล้วค่ะ” หล่อนตะโกนตอบผู้เป็นพ่อ “หนูจะไปร้านไอศกรีมกับพ่อไหมลูกวันนี้” สง่ามาถามเพราะรู้ว่าวันนี้เป็นวันหยุดของลูกสาว “คะ...คือ...” หล่อนหยุดนิ่งมองคนที่ตนเองนอนทับแล้วก็ตอบพ่อออกไป “วันนี้หนูเอขอเกเรไม่ไปนะคะพ่อหง่า” “ได้ลูก งั้นอยู่บ้านนะลูก พ่อทำกับข้าวไว้ให้หนูแล้ว หิวก็ลงมากินนะลูก พ่อไปก่อนนะ ไม่รู้ป่านนี้พนักงานมาเปิดร้านกันรึยัง” “ค่ะ พ่อหง่า” แล้วเสียงฝีเท้าของพ่อเธอก็เดินย่ำออกไปจากหน้าห้องของเธอ เมื่อคิดว่าพ่อไปไกลมากพอที่จะไม่ได้ยินเสียงข้างในห้องของตนเองแล้วก็ไม่รอช้าที่จะต่อว่าผู้บุกรุก “คนสารเลว...เผียะ!” ฝ่ามือน้อยฟาดแรงๆ ใส่หน้าหล่อของหนุ่มต่างชาติเต็มแรงทันทีเมื่อหันกลับมา “อ่า...มือหนักเหมือนกันนี่เด็กน้อย” โดมินิกไม่โกรธ ไม่รู้ทำไมถึงไม่โกรธเด็กสาวเหนือร่าง ทั้งๆ ที่ปกติแล้วเขาไม่เคยโดนใครตบหน้ามาก่อน ถ้าตบหน้าเขา เขาต้องตบกลับแน่นอน แต่กับเด็กน้อยเหนือร่างคนนี้ เขาทำไม่ได้ เขาอยากทำอย่างอื่นมากกว่า วงแขนใหญ่ตวัดกอดรัดเอวเล็กไว้แน่น “ปะ...ปล่อยฉันนะไอ้เลว ไอ้โจรฝรั่ง” “ชูว์...ดิ้นแรงๆ สิหนู ตอนนี้ฉันตื่นแล้วและฉันก็อยากได้หนูเออีก” มือใหญ่ลูบจากเอวเล็กขึ้นมายังแผ่นหลังนวลเนียน และนั่นแหละสัมผัสจากมือใหญ่ถึงทำให้เธอรู้ตัวว่าเธอนั้นนอนทับบนร่างเขาด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า กรี๊ดดดดดด เอณิการ์กรีดร้องดิ้นรนขัดขืนทุบตีไหล่หนาแรงๆ เพื่อให้เขาปล่อย “ปล่อยฉันนะไอ้โจรบ้า ปล่อยฉันนะไอ้ปีศาจ” หล่อนต่อว่าเขา เพราะจำได้เมื่อคืนดวงตาเขาประกายแสงราวกับหลุดออกมาจากเทพนิยายก็มิปาน “อ่า...ฉันไม่ใช่ปีศาจ แต่ฉันเป็นผัวของหนูเอ” เขาแก้ต่างให้ตัวเอง “ไม่! แกไม่ใช่ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะแจ้งความ” หึหึ... “เด็กโง่ มีที่ไหนแจ้งความจับผัวตัวเอง ถึงแจ้งความไป ตำรวจพวกนั้นก็ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก” เขาพูดจริงๆ ตำรวจทำอะไรเขาไม่ได้หรอก เพราะเขาสามารถสะกดจิตทุกคนให้อยู่ใต้อำนาจของเขาได้อย่างง่ายดาย และนี่แหละคือสิ่งที่เขาภาคภูมิใจในเผ่าพันธุ์ของเขา “คุณไม่ใช่คน คุณเป็นปีศาจ” “ชูว์...ทำไมว่าผัวแบบนั้นล่ะหนูเอ เมื่อคืนยังเรียกนายท่านขา หนูเอเสียวอยู่เลย หึหึ...” “นายกัดคอฉัน เมื่อคืนฉันมั่นใจว่านายกัดคอฉัน และตาของนายมันก็เหมือนตาปีศาจ นาย...นาย...นายเป็นปีศาจ” หล่อนจ้องดวงตาสีมรกตของอีกฝ่ายแล้วก็เอามือมาจับต้นคอของตัวเองข้างที่โดนกัด พอจับก็รู้สึกเจ็บที่แผล ตอนนี้สาวน้อยไม่สนใจว่าตัวเองจะนอนเปลือยทับอยู่บนร่างเขา แต่สิ่งที่นึกได้ต่างหากทำให้ดวงตากลมโตดื้อรั้นของเธอนั้นสั่นกลัว แล้วน้ำตาของเธอก็ไหลอาบสองแก้มออกมาราวกับสั่งได้ ตามมาด้วยเสียงสะอื้นไห้ อึก! ฮือๆๆๆ “ชูว์...ไม่ร้องนะทูนหัวของฉัน ร้องไห้ทำไมฮึ” ถามเสียงพร่าและลูบมือสากไปมากับไหล่มนของคนตัวเล็กเพื่อปลอบประโลม “คุณกัดคอฉัน คุณจะทำให้ฉันเป็นแบบคุณใช่ไหม อึก! ฮือๆๆ” “อ่า...ฉันแค่กัดเพื่อให้คนอื่นรู้ว่าเธอเป็นแบบฉัน ฉันมีศัตรูนะหนูเอ และกลิ่นของฉันจะติดตัวเธอ มันหรือใครหน้าไหนจะได้ไม่เข้ามาใกล้เธอ เพราะเธอเป็นคนที่ฉันเลือก” เขาบอกเด็กสาวเหนือร่าง ตอนนี้เขาต้องการจะพูดคุยตกลงกับหญิงสาว เพราะตอนสายๆ เขามีประชุมกับคู่ค้า และป่านนี้ดอมคงรอเขากลับบ้านแล้ว เพราะเมื่อคืนเขาบอกจะกลับแต่ก็ไม่ได้กลับอย่างปากพูดไว้ “ฉันไม่ใช่ของปีศาจอย่างคุณ อึก! ฮือ...” “ไม่ใช่ได้ยังไง ตอนนี้เธออาจจะมีลูกหมาป่าน้อยของฉันแล้วก็ได้ในท้องเธอ” เขาบอกและยิ้มกริ่ม “ไม่มีทาง ฉันต้องไม่ท้อง ฉันยังเด็ก ฉันยังเรียนไม่จบ อึก! คนเลว ปีศาจเลว ตุ้บ! ตุ้บ!” เอณิการ์ปาดเช็ดน้ำตาแล้วทุบตีหน้าอกของเขาแรงๆ และพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของเขา แต่ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งกอดรัดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม ฮือๆๆ “ปล่อยฉันนะ ปล่อยหนูนะ อึก! ฮือๆๆ” “ร้องไห้เป็นเด็กไปได้ มีผัวแล้วนะหนูน่ะ แล้วอีกอย่างฉันเลือกหนู หนูก็ต้องดีใจสิ ที่คนสมบูรณ์พร้อมอย่างฉันเลือกหนูสืบทอดเผ่าพันธุ์ของฉัน” เขากอดเธอแนบแน่นแล้วมือกดหัวเล็กทุยของคนเหนือร่างลงมาซุกอกตน ไม่สนใจว่าเธอจะเอามือเท้ายันหน้าอกของเขาดันหน้าออกหนีก็ตาม “อึก! ไม่! คุณข่มขืนฉันต่างหาก คุณมันไม่ใช่คน” เธอสะอื้นไห้ตอบกลับ หึหึ... “ใช่...ฉันไม่ใช่มนุษย์อ่อนแอพวกนั่นหรอก เพราะฉันพิเศษกว่านั้น และฉันก็เลือกหนูแล้ว ไหนบอกมาซิว่าอายุเท่าไหร่แล้ว ทำไมตัวเล็กและหน้าเด็กแบบนี้” “สิบเก้าปี เรียนปีหนึ่ง” เธอตอบกลับอย่างรวดเร็ว “อือ...ก็ยังเด็กอยู่ดีเมื่อเทียบกับฉัน ต่อไปนี้หนูเป็นของฉันแล้ว แผลที่ต้นคออีกไม่กี่วันก็หาย ฉันกัดหนูเพื่อจะได้ปกป้องหนูให้พ้นจากพวกคนร้ายและพวกศัตรูของฉันด้วย กลิ่นสาบของฉันจะติดตัวหนูเอ เวลาหนูเอมีอันตราย ฉันจะได้ตามไปช่วยหนูทัน และจะรู้ด้วยว่าวันๆ หนูไปไหน ทำอะไรบ้าง” ไม่รู้ทำไมโดมินิกถึงเป็นห่วงและหวงคนตัวเล็กเหนือร่างนัก ทั้งๆ ที่เขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าเพราะอะไร ทั้งๆ ที่เพิ่งรู้จักกันแท้ๆ “ฉันชื่อโดมินิกนะ เป็นคนฝรั่งเศส หรือจะเรียกว่านิกก็ได้ แต่ฉันชอบให้หนูเรียกนายท่านมากกว่า” “ฉันไม่อยากรู้จักคุณ” เอณิการ์ตอบกลับ “แต่เธอต้องรู้จักผัวตัวเอง เพราะตอนนี้เธอเป็นเมียของฉัน และฉันก็เลือกเธอแล้ว เธอก็ต้องยอมรับว่ามันคือความจริง” “ทำไมต้องเป็นฉันด้วย คนอื่นมีตั้งเยอะ” “เพราะกลิ่นสาบพรหมจรรย์ของเธอมันเรียกฉันมาหายังไงล่ะ แล้วบอกได้รึยังว่าชื่ออะไร หรือชื่อเอแค่นี้” “เอณิการ์ ชื่อเล่นเอ” แม้ไม่อยากตอบ แต่ว่าปากของสาวน้อยก็ไวเหลือเกินตอบเขาไปเสียแล้ว “ชื่อน่ารักดีนะ จำง่ายด้วย ไหนๆ ก็รู้จักกันแล้วมาต่อกันดีไหม เพราะสายๆ ฉันต้องไปทำงานแล้ว” เขาบอกคนเหนือร่าง “ไม่!” “แน่ใจ” เขาถามเสียงพร่าและยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ให้คนตัวเล็ก “คุณจะข่มขืนฉันซ้ำไม่ได้ และทำไมตาของคุณถึง...” “สักวันเธอจะรู้เองว่าฉันพิเศษกว่ามนุษย์ทั่วไปยังไง แต่ตอนนี้ฉันเป็นผัวของหนูและหนูเป็นของฉัน จำไว้ร่างกายนี้มีฉันคนเดียวเท่านั้นที่ทำแบบนี้ได้” “อ่ะ...เจ็บ” หล่อนบอกเขาเมื่อมือของเขามาจับหน้าอกและบีบบี้ยอดอกเธอแรงๆ หึหึ... “หนูเป็นของฉัน ฉันไม่ได้คิดจะข่มขืนเธอหรอกนะ เพราะเธอสมยอมฉันเองเบบี้” “วะ...ว้าย!” สาวน้อยร้องตกใจเมื่อเขาพลิกร่างกายใหญ่โตขึ้นมาคร่อมทับเธออย่างรวดเร็วโดยที่เธอเองก็ยังไม่ตั้งตัวและไม่คาดคิดว่าเขาจะทำได้เพียงแค่เวลาเสี้ยวนาที “ตกใจไปได้ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่เหมือนมนุษย์ทั่วไป” เขาประคองดวงหน้ามนให้จ้องสบตามรกตที่ทอประกายแสงของตนเอง เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงควบคุมตัวเองไม่ได้ หรืออาจเพราะว่าเอณิการ์เป็นสาวพรหมจรรย์ เขาถึงได้แข็งขึงปวดร้าวแบบนี้ ทั้งๆ ที่เมื่อคืนก็หาความสุขกับร่างเล็กจนเกือบเช้า “คุณมันปีศาจ” ปากว่าเขาแต่มือเล็กกลับเคลื่อนมาประคองหน้าหล่อของหนุ่มต่างชาติตาสีเขียวมรกตที่ทอประกายแสงจ้องมองมายังตนเอง เธอชอบดวงตาคู่นี้ ไม่รู้ทำไมถึงชอบ มองทั้งๆ ที่เมื่อคืนมันออกจะน่ากลัว แต่ตอนนี้ดวงตาของเขาทำให้หัวใจดวงเล็กของสาวน้อยเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ “อือ...ฉันเป็นปีศาจที่เธอแตะต้องได้เด็กน้อย อีกอย่างไปซื้อเตียงใหม่ด้วยนะ ขาฉันยาวกว่าเตียงของหนู ขอขนาดเท่าเดิมเนี่ยแหละ แต่ขอยาวหน่อย ฉันเป็นคนต่างชาติเลยตัวใหญ่ไปนิด” “ไม่นิดเลย คุณตัวใหญ่เหมือนยักษ์เลยต่างหาก” “แต่ฉันก็เข้าไปอยู่ในตัวหนูได้แล้วกันถึงจะใหญ่” “คนลามก” หล่อนเอียงหน้าเบือนหนีด้วยความเขินอาย “ลามกอะไร ฉันแค่พูดความจริง ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว ขอเอาอีกสักสองรอบก่อนจะไปทำงานนะเด็กน้อย อ่ะ...อื้อ” แล้วเขาก็แนบปากลงไปบดจูบปากน้อยที่กำลังจะตอบทันที มือใหญ่ก็เคลื่อนไหวขยุ้มขยำสองเต้าแล้วลูบไล้สีข้างของสาวน้อย ผ้าห่มที่ห่มคลุมกายก็ลื่นไถลตกลงพื้น จากนั้นเขาก็เคลื่อนไหวไปตามความเสียวซ่าน เรียวลิ้นสากสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็กเพื่อกวาดกลืนกินความหวานของปากน้อย และยิ่งทำให้เขาคึกคะนองเมื่อปากสาวน้อยนั้นจูบโต้ตอบ แม้จะเป็นจูบเงอะงะไร้เดียงสา แต่มันก็ทำให้เขาใจสั่นพร่าเต้นคร่อมผิดจังหวะได้ และเขาก็รับรู้ถึงจังหวะหัวใจของเอณิการ์ที่เต้นผิดจังหวะเหมือนกัน “อ่า...หวานเหลือเกินหนูเอของฉัน อ่า...” เคลื่อนผละจากปากน้อยมาจูบคางเล็กแล้วเคลื่อนมากัดเม้มลำคอระหงและดูดลำคอเล็กสลับไปมา สองมือใหญ่จับไล้มายังสะโพกเล็กกลมกลึง “อือ...คุณทำให้หนูร้อน อือ...” ตอนนี้เอณิการ์ร้อนเร่าบิดกายสาวไปมาอยู่ใต้ร่างใหญ่โต สองมือเล็กก็โอบกอดลำคอหนาอย่างไม่ตั้งใจ ตอนนี้สาวน้อยควบคุมตัวเองไม่ได้ และสติของเธอก็หลุดลอยออกจากร่างไปตั้งแต่ที่เขาบดจูบดูดคลึงลิ้นของเธอแล้ว “อ่า...เสียวใช่ไหมหนู เรียกนายท่านสิเด็กดี เดี๋ยวนายท่านจะปลดปล่อยความเสียวให้ อ่า...หอมเหลือเกิน หนูทำให้ฉันหลงรู้ตัวไหม อ่า...” ใช่...ตอนนี้โดมินิกอยากแตกซ่านในกายคับแน่นของสาวน้อยแล้ว เขาเคลื่อนคางสากถูไถผ่านร่องอกอวบอูมขนาดพอดีมือของเอณิการ์มายังหน้าท้องแบนราบที่บิดเร่าแอ่นยกเร่าขึ้นเบียดสีกับคางสากของเขา “อือ...ไม่ไหวแล้ว หนูร้อน นะ...นายท่าน” หล่อนยอมเรียกคนตัวโตอย่างว่าง่าย ตอนนี้เธอทรมานเหลือเกิน เหมือนกลับว่าต้องการอะไรสักอย่าง “อ่า...เบบี้ของฉัน หนูพร้อมแล้วเด็กดี ฉ่ำแฉะแล้ว” นิ้วใหญ่แทรกเข้าไปในความคับแน่นที่เขาฝังตัวในร่างเธอตลอดค่ำคืนจนเกือบเช้าแล้วดึงออกมา น้ำสวาทเหนียวข้นก็ติดเปื้อนตามมือมาด้วย “อ่า...หวานเหลือเกิน” เขาดูดนิ้วของตัวเองอวดหล่อนและคนตัวเล็กก็หน้าแดงเมื่อเห็นเขาดูดนิ้วที่เปื้อนน้ำขาวข้นของตนเอง “อือ...นายท่าน...” “อือ...ว่าไงทูนหัว หนูต้องการฉันใช่ไหมเด็กดี” “อือ” หล่อนพยักหน้าตอบเขาและบิดเอวเล็กยกเร่าขึ้นหาใบหน้าหล่อที่กำลังผงกขึ้นลงที่กลางหว่างขาของตนเองอยู่ เรียวขาเล็กทั้งสองตวัดเกี่ยวกอดร่างใหญ่โตที่แทรกอยู่กลางหว่างขาตามธรรมชาติ และเธอเองก็ทำออกมาโดยที่ไม่รู้ตัวเองว่าตอนนี้ตัวเองนั้นกำลังเปิดทางรักให้ชายที่เพิ่งรู้จักชื่อกัน แต่มันก็ไม่ใช่ครั้งแรก เพราะเมื่อคืนเขาก็บังคับเธอมาแล้ว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more