บทที่ 8

966 คำ

ระหว่างวันที่มาทำงาน โดมินิกไม่เป็นอันทำงานเลย ร่างกายของเขากระสับกระส่าย ไม่สบายเนื้อไม่สบายตัว และเขาก็รู้ตลอดการประชุมว่าสาเหตุมาจากอะไร เมื่อเสร็จงานเขาก็รีบบอกกับคนสนิทของตัวเองทันทีว่าวันนี้เขาต้องกลับก่อน เพราะแม่พันธุ์ของเขากำลังไม่สบายหนักมากตอนนี้ เขาต้องไปดูแลเด็กสาว “ฉันฝากนายด้วยนะดอม ฉันจะล่วงหน้าไปก่อน นายอยู่นี่แหละ” เมื่อเห็นว่าดอมจะเอ่ยอะไรจึงรีบเอ่ยดักทางไว้ “ครับนาย” “ใครถามก็บอกไปเลยว่าฉันกลับแล้ว ฉันให้สิทธิ์นายตัดสินใจแทนทุกอย่าง” “ครับผม แล้วจะให้ผมไปรับ...” “ไม่ต้อง ฉันกลับเองได้ บางทีคืนนี้อาจค้างที่นั่น” พูดจบเขาก็เดินไปที่ลับตาคนเพื่อจะได้ใช้พลังวิเศษของตนเอง เพียงเวลาแค่พริบตาเดียวโดมินิกก็หายไปจากตรงนี้ ส่วนดอมเมื่อเห็นว่าเจ้านายหายตัวไปแล้ว เขาจึงเดินจากไปจากตรงนี้เพื่อไปทำงานตามหน้าที่ของตนเองตามคำสั่งของเจ้านายที่สั่งไว้ก่อนไป “งื้อ...หนูเอหนาวจังเลยพ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม