12-2 เป็นห่วง
“เอ้า... ขอบคุณสักคำก็ไม่มี” พูดจบ เขาก็ดึงสติตัวเองกลับมา มือทั้งสองข้างปล่อยต้นแขนเล็กอย่างเสียอกเสียดาย
“ขอบคุณค่ะ... พิมพ์กราบขอบคุณจากใจนะคะ พี่เต”
“ไม่เป็นไรครับ มีอะไรโทรหาพี่แล้วกัน รบกวนได้ตลอด” เขาบอกแม้รู้ว่าถูกประชดประชัน
หยาดน้ำใสตรงหางตาคู่สวยเหมือนว่าเธอจะร้องไห้ออกมาจริง ๆ กระตุกหัวใจแกร่ง ชายหนุ่มไม่ทันได้ถามว่าเธอเป็นอะไร
“พิมพ์อ่อยขนาดนี้พี่เตยังไม่สนใจ หมดปัญญาจะยั่วแล้วนะ คนใจร้าย!” กระแทกเสียงต่อว่าอย่างโมโห สุดทนของพิมพ์ลภัสแล้วจึงกระแทกเท้าปึงปังไป
“มาล็อกประตูก่อน... พิมพ์...!” เขาตะโกนเรียกหญิงสาวที่ไม่สนใจฟังเลยสักนิด เธอเร่งฝีเท้าขึ้นบันไดโดยไม่มองทำให้ก้าวพลาด ขณะที่วงแขนแข็งแรงรวบเอวบางเข้าหมับ!
เป็นโชคดีที่พิมพ์ลภัสไม่ล้ม เธออยู่ในอ้อมกอดของเขา แต่กลับรู้สึกได้ถึงมือหนาข้างหนึ่งกำก้อนนุ่มนิ่มเข้าเต็ม ๆ
ใบหน้าสดสวยเอี้ยวมองคนข้างหลัง
