พ่อบุญธรรมสืบข่าวเรื่ององค์หญิงจิวซินที่นอนป่วยไร้เรี่ยวแรงที่ไห่ตงหยวนให้ข้าด้วย”
“องค์ชายใหญ่จิ่นเกอใบหน้าหมดจด นางเองคงมีรูปโฉมไม่ต่างไป ข้าได้ข่าวว่าอ๋องห้าฮุ่ยโม๋รับอาสาสืบเรื่องของนางเจ้ามิต้องกังวลไปองค์ชาย12นิยมสาวงามก็จริงแต่ไม่นานก็เบื่อหน่ายไม่มีนางในคนใดเป็นที่ตรึงใจได้นานเช่นเจ้าเยว่ฉีหากองค์หญิงจิวซินใบหน้ามิต่างจากองค์ชายใหญ่จริงองค์ชายสิบสองก็คงแค่เพียงอยากได้มาครอบครองเหมือนเช่นทุกครั้งปล่อยให้มันผ่านไปแต่การเอาใจใส่และเป็นหนึ่งในตำหนักนี้ก็มีเพียงเจ้าอยู่แล้วเยว่ฉี” แววตาเป็นประกายเมื่อพูดถึงจิวซิน ในคราบขององค์ชายใหญ่เนื่องด้วยขันทีเฒ่าผู้นี้มีรสนิยมชมชอบเด็กหนุ่มน่าตาจิ้มลิ้มตามวิสัยของ ขันทีหื่น
จิวซิน นอนแช่น้ำอุ่นที่โรยด้วยสมุนไพรสำหรับสมานแผลเป็นการรักษาที่ช่วยในการผ่อนคลายและทำให้รู้สึกสบายขึ้น
ชง” อาภรณ์สีเข้มรับกับใบหน้าคมคายย่างเท้ามาหยุดอยู่ที่หน้าตำหนักบูรพ
