“ข้าต้องได้พูดคุยกับองค์ชายใหญ่เสียก่อน” ชงไฉ่ช่างรู้สึกว่าเยว่ฉีจะมีประโยชน์ก็ตอนนี้นี่เอง
“เช่นนั้นเจ้าออกไปเถิดหากองค์ชายใหญ่ได้สติเจ้าคงต้องได้พูดคุย” เยว่ฉีเขม้นมองจิวซิน หากเป็นชายไยน่าตาผิวพรรณต่างไปอย่างเห็นได้ชัดไม่ใช่แค่เห็นแก่ชงไฉ่หากแต่ความอยากรู้มีมากไม่น้อยอยากรู้ว่าจิ่นเกอ คนนี้เป็นบุรุษเช่นไร ความสัมพันธ์กับชงไฉ่เป็นเช่นไรเหตุใดสายตาห่วงใยของชงไฉ่จึงบาดใจเยว่ฉีเหลือเกิน
ชงใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดรอบใบหน้าและดวงตาอย่างเบามือไม่สนใจสายตาของเยว่ฉีและชิงชาที่ยกถ้วยชามาวางใกล้ๆ
“องค์รัชทายาท ชามาแล้ว” ชงไฉ่หันไปมองเพียงแวบเดียวแล้วก็ขึ้นไปนั่งบนแท่นนอนซ้อนคอของจิวซินให้ตั้งขึ้นรับชามาถือไว้ ก่อนจะตักชาเทลงปากบางสีแดงระเรื่อเยว่ฉีมองด้วยความริษยานางเองไม่เคยได้รับการเอาใจใส่แบบที่ชงฉ่ำกับองค์ชายใหญ่ผู้นี้หรือว่าองค์ชายใหญ่จะมีจริตเป็นหญิงจริงและชงไฉ่เป็นชายประเภทเดียวกับพ่อบุญธรรมองค
