พาชงไฉ่ออกจากวงล้อมได้สำเร็จส่งร่างไร้สติของชงไฉ่ขึ้นบนหลังม้าควบตะบึงห่างออกไป
จิวซินพาชงไฉ่เข้าไปในวังหลวงของเหอตงหยวนอย่างทุลักทุเลปล่อยม้าให้เดินเล็มหญ้าริมแม่น้ำ หน้าตำหนักประคองชงไฉ่ที่ไร้สติยังตำหนักขององค์หญิง อาภรณ์ที่เปรอะเปื้อนไปด้วยโลหิตสีแดงส่งผลให้จิวซินต้องเปลื้องผ้าของชงไฉ่ออกเพื่อดูบาดแผลว่าสาหัสเพียงใด บาดแผลถูกกระบี่ลึกสุดลึกทว่าเสียงหายใจรวยรินทว่าสม่ำเสมอด้วยพลังลมปราณที่แข็งแกร่ง ช่วยให้อาการบาดเจ็บไม่สาหัสอย่างที่ควรจะเป็น
จัดแจงทำความสะอาดแผลอย่างระมัดระวังมักกล้ามที่แข้งแรงกับผิวที่ขาวเนียนละเอียดไม่ต่างจากอิสตรีจิวซินหน้าแดงด้วยความเขินอาย จิวซินพิศมองใบหน้าหล่อเหลานั้นหากว่าเขาและเธอมีวาสนาต่อกันจริงเรื่องแบบนี้ถือว่าธรรมดาในการที่จะจับต้องร่างกายของอีกฝ่าย ยาสมานแผลที่พกติดตัวอยู่ตลอดถูกโรยไปบนบาดแผลลึกด้วยความชำนาญ นำผ้ามาพันรอบแผลไปจนถึงหัวไหล่จิวซินจุดเทียน
