“นิคไม่ต้องเป็นห่วง เรื่องนี้เดี๋ยวน้าจัดการเอง...”
สิ่งที่นิคพูดเตือนผ่านสายนั้นเริ่มทำให้ฉันรู้สึกเป็นกังวลขึ้นมานิดๆ สายตาเหลือบมองนายอสุราอีกครั้งก่อนตัดสินใจหอบข้าวหอบของของตัวเองเดินออกจากห้องพักสีชมพูออกไปแบบไม่ได้คิดจะหันหลังกลับไปมองอีก เพราะที่ต้องทำตอนนี้คือการโทรหาหมวดยูเพื่อปรึกษาเรื่องที่ฉันบกพร่องทางหน้าที่ยังไงล่ะ...
-TUBE TALK-
‘หว้า วานเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เทียนหน่อยดิ...’
เพราะดันทำเรื่องไม่เข้าท่าลงไปเมื่อคืน จิตใจและความต้องการในตัวของผมจึงไม่สงบ
พูดกันตรงๆก็...ผมอยาก
‘พี่ธูปเป็นอะไรคะ ทำไมเลือดกำเดาไหลแบบนั้นล่ะ!?’
‘ไม่มีไร...วานเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เด็กคนนั้นที…’
ในหัวมันคอยแต่นึกถึงริมฝีปากอ่อนนุ่มกับหน้าอกเล็กๆแบบเด็กภายใต้เสื้อยืดตัวใหญ่ที่พลั้งเผลอรุกรานลงไปอย่างไม่ทันระวังตัว ไม่รู้เหมือนกันว่าผมควรจะเอาหน้าไปไว้ไหนยามมองเธอ แถมเลือดกำเดาเวรนี่ก็ยังไหลไม่หยุด
