ตี ดี๊ ดีด~ ตี ดี๊ ดีด~
ฉันไม่คิดว่าตัวเองหูฝาดที่ได้ยินเสียงอะไรแบบนั้น เพราะดูเหมือนเสียงของรถไอศกรีมที่ดังแว่วมานั้นก็ดูจะดังใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ ถึงอย่างนั้นแต่เสียงเพลงดังกล่าวก็ไม่ได้ทำให้ฉันยอมลดสายตาไปจากชายโรคจิตตรงหน้าได้เลย จนกระทั่งวินาทีนั้นเอง ต้นกำเนิดเสียงของเพลงรถขายไอศกรีมก็ได้หยุดจอดลงบริเวณหน้าปากทางเข้าตรอกแคบๆ พร้อมกับเสียงตะโกน
“เฮ้ยนี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ! ปล่อยเด็กไปเดี๋ยวนี้!”
เสียงตะโกนดังกล่าวทำชายแปลกหน้ารีบหันหลังขวับมองไปยังต้นเสียง เฉกเช่นเดียวกับฉันที่เผลอมองตามเสียงก่อนพบเข้ากับชายสองคนซึ่งดูคุ้นตาดี คนแรกคือผู้ชายในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวซึ่งไม่ได้ติดกระดุมอย่างเรียบร้อยรับกับกางเกงสแลคสีดำสุภาพ ส่วนอีกคนคือผู้ชายซึ่งกำลังนั่งคร่อมอยู่บนรถขายไอศกรีม เด็กวัยรุ่นในชุดเสื้อยิดสีดำกับกางเกงขาเดฟขาดๆ
สายตาของคนร้ายคล้ายกับถูสะกดด้วยร่างของชายทั้งคู่ ไม่ว่าจะหมว
