อย่าไป
1092 คำ
เช้าวันต่อมา
ฉันมาทำงานตามปกติ เข้างานตามปกติ วันนี้ 10 โมงแล้วเขายังไม่เข้าออฟฟิศเลยแฮะ อยากเจอแล้วคุยให้รู้เรื่องจัง ปกติถ้าไม่มีเหตุจำเป็นเขาไม่ใช่คนที่ไม่มาทำงานนี่หน่า แล้วทำไมถึงไม่มานะ กระวนกระวายใจจัง แล้วเสียงทุ้มต่ำก็เรียกฉันขึ้น
“ไอ้น้องเล็ก กลางวันนี้กินอะไรดีวะ”
“ข้าวราดแกงมั้ยพี่ จูลอยากกินไข่พะโล้”
“จัดไปไอ้น้องรัก เดี๋ยวนี้แต่งตัวซะสวยเลยนะเอ็งอ่ะ”
“ก็อยากสวยบ้าง ว่าแต่วันนี้บอสเขาไปไหนหรอ ไม่เห็นเข้าออฟฟิศ”
“เอ้าเอ็งไม่รู้หรือไงว่าบอสเขาเตรียมตัวไปต่างจังหวัด เห็นว่าคุณอลิซสั่งให้เข้าไปดูสาขาที่ต่างจังหวัดอาทิตย์หนึ่ง”
“ห๊ะ” ฉันตกใจจนตาเหลือก
“เสียงดังอะไรวะไอ้เด็กนี่ เดี๋ยวเขาก็เข้ามาเอาแบบอยู่ ถ้าเอ็งมีอะไรก็คุยกับเขาสิ”
“งั้นหรอ” ภายในใจฉันครุ่นคิด เขากำลังจะเดินทางแล้วถ้า 1 อาทิตย์มันนานไปที่จะปล่อยให้เรื่องมันไม่เคลียร์ อย่างน้อยๆ ก็อยากเคลียร์กัน ไม่อยากให้เขาเข้าใจผิดแล้ว ต้องอธิบาย
ฉันนั่งรอเขาจนบ่าย 3 โมง แล้วเขาก็เข้ามาจริงๆ ท่าทีเร่งรีบและไม่ปรายตามองฉันสักนิด พระเจ้ามันเจ็บหัวใจอะไรขนาดนี้ เมื่อก่อนตอนที่เรายังไม่มีความสัมพันธ์กัน ตอนเขาไม่เหลียวแลฉัน ฉันยังไม่เศร้าขนาดนี้เลย ใจหวิวเลยแฮะที่เขาเมิน แต่ยังไงฉันก็อยากเคลียร์ เอาล่ะ ก่อนอื่นต้องตามเข้าไปที่ห้องทำงาน
ฉันเคาะประตูห้องทำงานเขาแล้วเอ่ยเรียก “บอสคะ จูลมีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ”
“ครับ” เขาตอบน้ำเสียงเรียบแสนเย็นชา เหมือนเมื่อก่อนเลย ฉันเปิดประตูเข้าไปแล้วเขาก็กำลังเก็บของอยู่
“มีอะไรครับ” เขาไม่หันกลับมามองฉันเลยแม้แต่น้อย
“เอ่อ…จูล” ฉันอึกอักอยู่สักพักไม่รู้จะเริ่มยังไง
“ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญผมคงต้องขอตัวก่อนนะครับ พอดีผมรีบ ไม่อยากอยู่ในห้องแคบๆ กับคุณนานๆ”
อึก… ฉันกลืนน้ำลายลงคอ รู้สึกเหมือนกำลังถูกตำหนิแรงๆ ฉันกำลังจะอ้าปากพูด แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงจึงได้แต่เอ่ยเรื่องไม่เป็นเรื่องออกไป
“บะ บอสจะไปต่างจังหวัดหรอคะ” ฉันเห็นท่าทีรีบร้อนของเขาก็เลยอดถามไม่ได้
“ผมจะไปต่างจังหวัดพร้อมกับคุณเก๋ เธอไม่มีครอบครัวต้องห่วง ไม่มีภาระต้องรับผิดชอบ ที่สำคัญยังไม่มีแฟน” หัวใจฉันเจ็บจี๊ดขึ้นมาพี่เก๋เป็นคนสวย ถ้าเขาเลือกที่จะไปด้วยกันสองคนแบบนั้นก็คงแสดงว่า…
“บอส คือจูล…”
“ครับ” เขาเงยหน้ามองฉันสักแป๊บแล้วหลบตาฉันลงไป เกลียดฉันหรอเดวิด
“ถ้าคุณไม่มีอะไรจะพูดงั้น”
“อย่าไปเลยนะคะ ฮึก ฮึก อย่าไปกับพี่เก๋เลยนะคะ” น้ำตาของคนใจแข็งที่สุดเริ่มหลั่งรินรดลงตามแรงดึงดูดของโลก จากที่คิดว่าจะไม่ให้คนอย่างเขาต้องเห็นน้ำตาแต่มันกลับกลั้นไว้ไม่อยู่จริงๆ แค่คิดว่าเขาจะไปกับผู้หญิงคนอื่นหัวใจของฉันก็ปวดแปลบไปหมด
ฉันก้มหน้าลงไปไม่กล้ามองหน้าเขาไม่รู้ว่าเขาจะทำสีหน้าแบบไหน เนิ่นนานจังเลยเวลามันช่างเดินช้าอะไรอย่างนี้นะ
“ขอเหตุผลที่ไม่ให้ผมไป”
“จูล…” ปากหนักจัง ไม่กล้าพูดออกไปเลยแฮะ ทำไมเวลาแบบนี้ไม่เก่งและปากดีเหมือนทุกครั้งว่ะไอ้จูล
“งั้นผมขอตัว…” ร่างใหญ่กำลังเดินผ่านหน้าฉันไป ไม่ได้แล้วจังหวะนี้ถ้าปล่อยไป
หมับ ฉันกอดเขาไว้ด้านหลัง โอบไปที่เอวของผู้ชายตัวโตที่ฉันหลงรักเขา
“ยะ อย่าหันกลับมานะคะ ถ้าหันกลับมาจูลไม่กล้าพูดแน่ๆ” เขายืนนิ่งไม่ไหวติง
“จูลรักบอสค่ะ รักมาตลอดรักตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาทำงาน” ฉันพูดออกไปแล้ว พูดออกไปแล้วทุกคน
“หื้มม แต่คุณมีแฟนแล้วไม่ใช่หรือไง” น้ำเสียงเขาดูอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย
“ไอ้ก้องเป็นเพื่อนสนืทของจูลค่ะ จูลแค่วานให้มันมาช่วย…” ฉันรีบลนลานพูดจนเผลอพูดสิ่งที่ไม่ได้ตั้งใจจะบอกเขาออกมา
“ช่วย??” เขาย้ำคำถามฉัน
“ช่วยยั่วโมโหคุณ” นั่นไง ฉันต้องบอกเขาไปจนได้
“หืมม นิสัยไม่ดีเลยนะครับ” เขาหันกลับมามองร่างของฉันแล้วจับคางของฉันเชิดขึ้น อีกมือหนึ่งก็ปาดน้ำตา
“ขะ ขอโทษค่ะ จูลแค่อยากให้บอสเจ็บใจบ้าง” ฉันจ้องมองที่ตาเขาและเอ่ยความจริงอันน่าตกใจ
“นั่นสินะ เจ็บใจมากจริงๆ มาแกล้งกันแบบนี้นิสัยไม่ดีจริงๆ เลยนะ” ปากเขาพูดแบบนั้นแต่แววตาไม่ได้หมายถึงแบบนั้นเลย แววตาช่างอ่อนโยน รอยยิ้มอ่อนๆ นั้นทำให้ใจฉันบางจนแทบละลาย
“บอส” ฉันเรียกเขาเสียงแหบพร่า
“เด็กนิสัยไม่ดีต้องโดนทำโทษนะครับรู้มั้ย”
เขามองมาด้วยแววตาแสนอ่อนโยน นี่แหละคุณคือเดวิดคนที่ฉันหลงรัก เมื่อเขาประกบริมฝีปากหนาลงมา หัวใจของฉันอ่อนระทวย แล้วร่างกายของฉันมันก็อ่อนตามหัวใจไปเลย
หลังจากนั้น 2 นาที ตัวฉันก็ไม่เหลืออาภรณ์ใดๆ ปกปิดร่างกายเลย เอากระโจนหาฉันอย่างหิวกระหาย เหมือนอัดอั้น
“บอสคะ” ฉันเรียกเขาเสียงกระเส่ามากๆ ย้ำว่ามากๆ เพราะทั้งอายทั้งเขิน กลางวันแสกๆ แต่ตัวฉันกลับเปลือยเปล่าอยู่ต่อหน้าเขา
“ต่อไปให้เรียวผมว่าเดฟ โอเคนะ” เขาไม่ได้ออกคำสั่งสินะ น้ำเสียงช่างอ่อนโยนเหลือเกิน แต่ว่ามันเขิน
“เอ่อ เรียกแบบนั้นมันจะดู…”
“ถ้าคุณลำบากใจจะเรียกผมจะเอาคุณ จนกว่าคุณจะเรียก”
“เดฟ” ฉันเรีกเขาด้วยใบหน้าที่เขินอายและน้ำเสียงกระเส่า
“ดีมากเด็กดี” เขายิ้มแล้วจูบลงมาที่ปากบางอย่างอ่อนโยน
จูลยอมเรียกแล้ว บอสปล่อยจูลก่อนนะคะ
“ไม่เอาอ่ะ ผมอยากทำตอนนี้แล้วก็เดี๋ยวนี้”
“ขี้โกงจัง อ๊าาา∼”
สติถูกเป่ากระเจิง เมื่อคนตัวใหญ่เริ่มรุกล้ำพื่นที่น้อยๆ
.
.
- ผู้เขียน
