“เพราะอะไรครับ ถึงได้เอ่ยเรื่องนี้ขึ้นมา”
ตานเต๋อคงเอ่ยถาม พร้อมกับเพ่งมองชายตรงหน้าอย่างละเอียด ก่อนจะเก็บสายตากลับคืนมา
“เพราะผมคือนักธุรกิจน่ะสิ เวลานี้ผมมองเพียงให้ตนเองขายโรงงานได้เท่านั้น การที่คุณออกมาจากโรงงานของหัวเผิงเร็วขนาดนี้ ไม่เท่ากับการเจรจาไม่สำเร็จหรอกหรือ ดังนั้นผมคิดว่าตนเองควรจะมายื่นข้อเสนอบ้าง หากคุณตกลงผม ยินดีจะพาไปดูโรงงานของตนเองทันที”
ถ้อยคำตรงไปตรงมาของนายท่านฟ่าน ทำให้ตานเต๋อคงอดที่จะยกยิ้มมุมปากไม่ได้ นี่คือการทำธุรกิจสินะ น่าสนใจดี
“ราคาที่นายท่านฟ่านต้องการขายเท่าไรครับ ในเมื่อนายท่านแจ้งว่าโรงงานเล็กกว่าของนายท่านหัว”
“แสนห้าหมื่นหยวน อุปกรณ์พร้อม สามารถเข้าสานต่อธุรกิจได้ทันที ใบอนุญาตมีครบทุกอย่าง อีกทั้งส่งผ้าขายได้ทุกพื้นที่ ไม่จำเป็นต้องขายหรือส่งให้รัฐเพียงที่เดียว”
สีหน้าสนใจปรากฏขึ้นมาเล็กน้อย ทว่าเพียงเสี้ยววินาที ใบหน้าของตานเต๋อคงกลั
