กลางดึกคืนนี้
หลังจากจับภรรยากินเรียบร้อยแล้ว หลี่ฮั่นตงยังคงนอนกอดภรรยาไม่ปล่อย และพูดบางอย่างกับเธอ
“พรุ่งนี้พี่ต้องกลับค่ายทหารแล้ว แต่พี่ไม่อยากจากน้องและลูกไปเลย เป็นไปได้ไหมที่น้องและลูกจะตามพี่ไปอยู่ที่เมืองนั้นด้วย พี่จะทำเรื่องขอบ้านพักของกองทัพ เพื่อพาครอบครัวไปอยู่ด้วย”
โจวเพ่ยชิงไม่คิดว่าสามีจะเอ่ยชวนให้เธอและลูกไปอยู่ด้วย หากเป็นเมื่อก่อนเธอคงตกปากรับคำทันที แต่เวลานี้เธอมีอะไรให้ทำอีกมาก และไม่เหมาะที่จะไปอยู่ค่ายทหารกับสามี
“พี่อย่าตำหนิฉันเลยนะ ที่ฉันขอปฏิเสธเรื่องนี้ พี่เองก็รู้ว่าลูกทั้งสองกำลังจะเข้าเรียน อีกทั้งพ่อแม่พวกเราก็อยู่ที่นี่ เอาเป็นว่าเมื่อไหร่ที่ฉันคิดถึงพี่ หรือพี่คิดถึงฉัน เราค่อยไปหากันดีไหม”
หญิงสาวทำตาใสแป๋วมองสามีของตนเอง คล้ายกับเรื่องที่พูดมานั้นคือความจริงทั้งหมด หลี่ฮั่นตงยอมรับการตัดสินใจของภรรยา อีกทั้งปีหน้าลูกต้องเข้าเรียนแล้ว เขาจึงไ
