น้ำเหนือ : พาร์ท
"ไอ้จอม.."
ผมได้เเต่นั่งอ้าปากค้างกลางอากาศมองคนตรงหน้าโดยไม่ละสายตาไปไหน ไม่รู้มีเเรงดึงดูดอะไรทำให้ผมจ้องเเต่คนหน้าคล้ายหรืออาจจะเป็นไอ้จอม เพราะมันดูเปลี่ยนไปนิดหน่อย ทั้งทรงผมที่ดูเซตมาอย่างดีเเล้วไหนจะหน้าตาผิวพรรณ รูปร่างที่ดูดีขึ้นเป็นกอง
คนตรงหน้าผมคือไอ้จอมจริงเหรอ..
"เป็นไปไม่ได้.." ผมพึมพำออกมาอย่างลืมตัว ก่อนจะหลบสายตาคนตรงหน้าเเล้วหันไปทางอื่นเเทน
ไม่รู้ทำไมผมถึงอยากร้องไห้มันซะให้ได้ในตอนนี้..
สองมือยันโต๊ะให้ตัวลุกขึ้น จู่ๆ เเข้งขามันก็ไร้เรี่ยวเเรงอย่างบอกไม่ถูก ผมเเค่อยากออกไปให้พ้นจากตรงนี้ ไม่ใช่เพราะผมเกลียด ..เเต่เพราะผมว่าละอายตัวเอง จนไม่สามารถสู้หน้ามันได้
"..จะไปไหน จะหนีกูอีกเเล้วเหรอ"
ผมนิ่งชะงักไปขณะที่หันหลังให้อีกฝ่ายอยู่ ประโยคเเค่ไม่กี่พยางค์กลับทำให้ผมถึงกลับสะอึกได้ขนาดนี้คงมีเเค่มันคนเดียวเเล้วล่ะครับ
"เหนือ"
"ขะ..ขอตัว"
หมับ
