“ก็บอสบอกเองนิคะ ว่าถ้าไม่เบื่อก็จะให้อันไปไหน”
ดวงตากลมโตมองหน้าสบตากับใบหน้าคมเข้ม
“แล้วถ้าผมไม่เบื่อล่ะ คุณจะทำยังไง”
“อื้ม~ ก็ไม่ทำยังไงค่ะ เฉยๆ”
คำตอบเรียบหน้าตาตายแล้วหันกลับไปทำงานต่อ ปล่อยให้ชายหนุ่มมองเธอด้วยความมึนงง
“ผมอยากกิน อาหารไทย” เสียงนุ่มพูดพรางจ้องหน้าสาวน้อย
“บอสจะอยากกินทำไมคะ พึ่งกลับมาจากไทยไม่ใช่เหรอคะ”
“ก็ผมชอบกินที่นี่ ตอนนี้ คุณมีปัญหา?” แผ่นหลังกว้างเอนตัวพิงเก้าอี้ ขาไขว่ห้างดวงตาคม จ้องใบหน้าเล็กเหมือนกำลังหาเรื่อง
………
“ใครจะกล้ามี ทำตัวใหญ่ขนาดนั้น”
เสียงเล็กบ่นทำปากขมุบขมิบ ลืมตัวว่ากำลังมีใครบางคนจ้องเธออยู่
“ผมได้ยิน” เสียงเข้ม
0.0!
ใบหน้าเล็กที่กำลังก้มดูแฟ้มถึงกับหยุดชะงัก ดวงตากลมโต เม้มปากแน่น ค่อยๆยกมือขึ้นมาทำทีปัดผมแก้เขินก่อนจะหันไปมองคนที่กำลังจ้องเธออยู่
“ค่ะ เมื่อกี้บอสหมายถึงอะไรหรอคะ อันกำลังอ่านเอกสารไม่ได้ตั้งใจฟัง”
ตึ
