ทัณฑ์มายา

ครั้งแรกของมายาและนายหญิง

กว่าจะแบกคนขี้เมากลับมานั่งได้ก็เล่นเอามายาเหงื่อตก ทีแรกกะจะพากลับบ้านแต่หล่อนโวยวายเเละไม่ยอมท่าเดียวจึงจำเป็นต้องอยู่ต่อ

"ดื่มน้ำค่ะ" การดื่มน้ำเปล่าอาจจะช่วยให้คนงอแงอาการดีขึ้น

"ไม่เอา ฉันจะเอาอันนั้น" ชี้ไปที่ขวดไวน์ราคาแพง

"คุณเมามากแล้วนะคะ" เอ่ยออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน

"เธอขัดใจฉัน" คราวนี้ผู้หญิงตรงหน้าไม่ได้หงุดหงิดหรือโมโหแต่อย่างใดกลับก้มหน้างุดน้ำเสียงเหมือนจะร้องไห้ จนมายาต้องก้มต่ำลงตาม เพื่อสำรวจดูอาการคนเป็นนาย

"นายหญิงคะ" เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าไม่มีท่าทีจะเงยขึ้นมาจึงเอ่ยเรียกแต่สักพักก็ต้องตกใจเมื่ออยู่ๆ คนเมาก็เงยหน้าขึ้นมาสั่ง

"เทเหล้าให้หน่อย" คราวนี้เปลี่ยนเป็นเหล้าบ้าง มายาไม่ขัดยอมทำตามไม่อยากต่อล้อต่อเถียง และยื่นให้คนเป็นนายแต่

"ไม่เอา เธอดื่มสิ" ดันกลับมาให้มายาแทน

"ไม่ค่ะ ฉันต้องขับรถ" คำตอบของมายาทำให้คุณหญิงหันมองค้อนขวับก่อนจะหยิบมาดื่มเองจนหมดแก้วดีที่มายารินให้ในปริมาณที่ไม่มาก วันนี้นายหญิงของเธอดื่มหนักและงอแงกว่าทุกวัน

"เธอ! " คุณหญิงศศิขยับเข้าใกล้ลูกน้อง สองมือคว้าจับหน้ามายาไว้แน่นและเคลื่อนตัวเข้าใกล้

"เธอว่าฉันสวยมั้ย" ถามคำถามที่ค้างคาใจออกมา

"ค่ะ สวย" มายาตอบตามตรง พยายามบ่ายหนีสายตาคู่นั้นแต่ถูกนายหญิงดึงหน้ากลับมาอีกอย่างขัดใจ

"แล้วฉันแก่หรือเปล่า ฉันดูแก่ใช่มั้ย"

"คือ..."

"ทำไมมันต้องว่าฉันด้วย" คราวนี้คุณหญิงโน้มลงมาซบที่อกมายาแทนอย่างทรงตัวไม่อยู่ พร้อมกับเอ่ยบ่นออกมาไม่หยุด

"ฉันไม่ชอบ" เหมือนกับไม่สามารถคุมร่างกายตัวเองได้จนหน้าสวยๆ นั้นค่อยๆ ไหลลงไปตรงกลางเป้ากางเกงมายาอย่างไม่ตั้งใจ เธอถึงกับสะดุ้งรีบคว้าตัวเจ้านายให้ลุกขึ้นนั่ง เนื้อตัวหล่อนอ่อนเปลี้ยไปหมด แต่ปากก็ยังไม่หยุดพูด ตอนนี้คนเมาลิ้นเริ่มพันกัน มายารีบเรียกเด็กมาคิดเงินทันทีก่อนจะแบกคนขี้เมาขึ้นรถและพากลับบ้าน ระหว่างทางเธอต้องจอดรถพาคนเป็นนายอ้วกตลอด จนเธอยอมปล่อยเลยตามเลยไม่เช่นนั้นคงไม่ถึงบ้านเป็นแน่ มายาแบกคุณผู้หญิงของบ้านเข้าห้องนอนก่อนจะเรียกป้านอมมาจัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวเปลี่ยนชุดนอนให้เสียใหม่

"เดี๋ยวฉันดูต่อเอง ป้าไปนอนเถอะ" เอ่ยสั่งก่อนจะเดินตามแม่บ้านคนเก่าคนแก่ลงไปพร้อมกับปิดประตูลงกลอนและขึ้นมาในห้องคนเป็นนายอีกครั้งเพื่อตรวจดูความเรียบร้อย

"เวลาเมาเละเทะเเบบนี้ก็ดีเหมือนกัน" มายาพูดออกมาเบาๆ ข้างคนหลับสนิท อย่างน้อยคืนนี้เธอก็ไม่ต้องคอยเฝ้าเหล่าบรรดาพวกผู้ชายที่มาบำเรอกามให้เจ้านาย เตรียมจะปิดไฟหัวเตียงแต่คนที่คิดว่าหลับแล้วกับลุกขึ้นมาพร้อมกับอาเจียนออกมาเต็มชุดนอนของตัวเอง ดีนะที่ปริมาณของล็อตนี้ไม่ได้มากเหมือนล็อตแรกพออาเจียนหมดจนพอใจก็นอนลงไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คราวนี้งานหนักก็ตกอยู่ที่ลูกน้องอย่างมายาสิ เธอเพิ่งสั่งให้แม่บ้านไปนอนเมื่อกี้หากเรียกมาอีกก็เกรงจะวุ่นวาย เธอคงต้องเปลี่ยนชุดให้นายหญิงเองแล้วล่ะ เริ่มจากถอดเสื้อนอนตัวจิ๋วนี้ออกก่อนอย่างเบามือ เพราะกลัวว่าคนเป็นนายจะตื่น อยากจะเรียกป้านอมมาด่าเสียจริงทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าหล่อนให้เรียบร้อย เสื้อชั้นในกางเกงในก็ไม่ยอมใส่ให้ ชุ่ยเสียจริง มายากำลังหัวเสีย แต่สายตากลับตรงข้ามเอาแต่จ้องมองร่างกายเปลือยเปล่าของเจ้านายไม่วางตาก่อนจะจัดการใช้ผ้าห่มคลุมกายและเดินเข้าห้องเเต่งตัวเลือกเสื้อผ้าชุดที่น่าจะเหมาะกับคนเมา แต่เหมือนคิดได้คว้าเสื้อคลุมสีแดงที่หล่อนชอบใส่ออกมาแทน อย่างน้อยก็ใส่ง่ายถอดง่ายหากอาเจียนอีก ประคองตัวคุณผู้หญิงให้นั่งและสวมเสื้อให้ทีละข้างเมื่อเรียบร้อยก็จัดท่าให้เจ้านายได้นอนอย่างสบายแต่ 'หมับ' มือบางของคุณหญิงศศิคว้าจับหน้าอกของมายาเต็มๆ แต่ลูกน้องไม่ได้ตื่นตกใจ หยุดนิ่งเพราะคิดว่าหล่อนคงละเมอ

"จะไปไหน" คุณผู้หญิงลืมตาขึ้นมาก่อนจะถามแต่ไม่ยอมปล่อยมือแสนซนจากหน้าอก

"กลับบ้านค่ะ"

"ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้ วันนี้เธอพูดเยอะเกินไปแล้ว" รู้สึกรำคาญกับประโยคนี้ของมายาที่พูดพร่ำเพรื่อ

"ค่ะ ฉันถอนคำพูด" ยอมตามใจคนเมาอย่างไม่อิดออด

"ยิ้มด้วยสิ" คนเมาจำได้ว่าวันนี้เห็นมายายิ้มแต่อยากจะเห็นอีก เธอจึงยอมทำตามคำสั่งอีกครั้ง

"น่ารักจัง" คุณผู้หญิงเอ่ยออกมาก่อนจะเปลี่ยนเป็นรวบคอมายาและโน้มลงมาใกล้แต่คนแรงมากกว่ากับขืนตัวไว้

"จะทำอะไรคะ" ถามออกมาด้วยความตกใจ

"จูบให้รางวัลไง! " เมื่อถูกขัดใจจึงแสดงน้ำเสียงไม่พอใจออกมา

"ไม่ต้องค่ะ ไม่เป็นไร" มายาต่อรอง

"ไม่! " เมื่อมายาไม่ยอมเข้าใกล้เธอ เธอจึงเอี้ยวตัวขึ้นมานั่งประจันหน้าแทน

"ห้ามขัดขืน ไม่งั้นจะไล่ออก" โน้มตัวลงไปหอมแก้มแทน

"ต้องอย่างนี้สิ น่ารัก" เอ่ยออกมาอย่างภูมิใจแต่ก็ต้องก้มมองต่ำลงตามมายาเพราะหล่อนไม่มองหน้าเธอเลยสักนิดเอาแต่จ้องหน้าอกเธออีกแล้ว เสื้อคลุมที่อยู่บนกายเธอหลุดลุ่ยจากการผลุดลุกผลุดนั่ง

"จับสิ จับได้นะ หรือจะทำอย่างอื่นก็ได้" มายากลืนน้ำลายอึกใหญ่ ลังเลใจอยู่เพียงครู่ก่อนจะใช้สองมือสัมผัสที่หน้าอกคู่งามนั้นอีก จากค่อยๆ ลูยไล้เบาๆ ก็เปลี่ยนเป็นออกแรงบีบจนคุณผู้หญิงต้องส่งเสียงออกมาด้วยความเจ็บมากกว่าเสียว แผ่นหลังของคนอายุมากสัมผัสที่เตียงนุ่มด้วยฝีมือของมายา รีบตามขึ้นคล่อมทันทีก่อนจะก้มลงกดจูบฝากรอยไว้ที่ซอกคออย่างเอาแต่ใจมือทั้งสองข้างบีบขยำทรวงอกของคนใต้ร่างอย่างยื่นกระหาย

"อืม เจ็บ" คุณผู้หญิงของบ้านร้องออกมาอย่างไม่จริงจังนักแต่มีหรือที่มายาจะยอมเบาแรง มือเรียวยาวตอนนี้กำลังเปลี่ยนเป้าหมายละจากอกคู่งามลงต่ำไปเรื่อยๆ แยกขาของคนเป็นนายออกจากกันก่อนจะใช้นิ้วเรียวยาวของตัวเองหยอกล้อกับกึ่งกลางความสาวของคนเป็นนาย จนต้องร้องซี้ดออกมาด้วยความเสียว

"อย่าเพิ่งเอาเข้ามา" เธอกำลังสนุกอยู่กับการเล้าโลมของมายา น้อยคนนักที่จะทำแบบนี้ให้เธอ "อืม" เธอเข้าใจว่าการเป็นผู้หญิงเหมือนกันอาจทำให้มายารู้จุดและสัมผัสเล้าโลมร่างกายเธอได้ดีกว่าพวกผู้ชาย

"อ๊ะ! " นิ้วของมายาเริ่มทำงานอย่างจริงจัง เธอดันเข้าไปในช่องรักของคุณหญิงศศิอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวและไม่รอให้อนุญาต ค่ำคืนนั้นมีแต่คุณผู้หญิงของบ้านที่สุขสมจากรสรักของมายาที่มอบให้ หลายต่อหลายครั้งจนแทบสำลักความสุข

"มายาไปไหน! " เมื่อลงมาจากห้องนอนก็เอ่ยถามแม่บ้านทันที

"คุณมายาเพิ่งกลับบ้านไปเมื่อสักครู่เองค่ะ เดี๋ยวคงมา" คนรับใช้มองดูนาฬิกาเพิ่งจะแปดโมงเช้า ปกติเจ้าของบ้านไม่ได้ตื่นเวลานี้มายาจึงรีบกลับบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวตั้งใจว่ากลับมาเจ้านายเธอคงตื่นพอดี

"อืม แล้วเช้านี้มีอะไรกิน"

"คุณท่านหิวเหรอคะ เดี๋ยวนอมทำข้าวต้มให้ค่ะ แปบเดียว" คนเป็นลูกน้องทำท่าจะเดินเข้าครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้าทันที

"ไม่ต้อง โทรบอกมายาว่าฉันมีธุระด่วนให้รีบกลับมา"

มายารีบบึ่งรถกลับมายังที่นี่อีกตามที่ป้านอมบอก ก่อนจะขึ้นไปหาเจ้านายที่บอกว่ามีธุระด่วน

"ได้ฉันแล้วก็หนีไปเลยนะ นึกว่าจะไม่กลับมาแล้วเสียอีก" เธอแค่หยอกล้อลูกน้องเล่นราวกับเป็นเรื่องปกติ มายาไม่ตอบเอาแต่เงียบ

"อ้ะ เปลี่ยนชุดซะ" มายารับมาอย่างไม่อิดออดวันนี้คุณผู้หญิงของเธอคงมีงานสำคัญและการที่ให้เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียใหม่ในฐานะผู้ติดตามก็เป็นเรื่องปกติแต่วันนี้เสื้อผ้าที่เธอเพิ่งสวมลงร่างกายดูต่างจากทุกครั้งเสื้อเชิ้ตสีแดงสดกับกางเกงขาสั้นสีขาวเนื้อดี นี่นายหญิงของเธอจะไปงานไหนเนี่ยดูไม่เหมือนชุดที่เป็นทางการเสียเท่าไหร่ แต่พอออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่านายเธอก็ใส่เสื้อแบบเดียวกันจะต่างก็แค่กางเกง ของคนเป็นนายเป็นกางเกงสีขาวขายาว

"เสร็จแล้วใช่มั้ย ตามมาสิ" เอ่ยออกมาอย่างจงใจเรียกสติลูกน้อง