ปานวาดย้ายมาอยู่กับเขาหลายวันแล้ว
เธอพักอยู่ในห้องนอนสำหรับแขก ไม่ส่งเสียงรบกวน แทบเรียกได้ว่าไร้ตัวตน เช้ามาก็หายตัวออกจากห้อง มีเพียงกาแฟบรูว์ที่วางไว้ในครัวกับอาหารเช้าอย่างง่ายในทุก ๆ วันที่เขามานอนค้างที่คอนโดมิเนียม
เธอยังนอนกับเขาไม่ได้ แต่ก็ดูแลไม่ขาดตกบกพร่อง
“คุณสุนีย์ รบกวนตามปานวาดให้ผมหน่อย” ในเมื่อเธอไม่ยอมตอบข้อความ เขาจึงขอให้เลขานุการไปตามตัว
“ปานวาด เด็กจากแผนกบัญชีหรือคะ” สุนีย์ถาม
“ใช่ เอ่อ เด็กนั่นสนิทกับพิมพ์ ผมมีเรื่องอยากจะถามเขาหน่อย เผื่อว่าพิมพ์ติดต่อกลับมาบ้าง... เรื่องลูกน่ะ”
ทิวากรไม่ได้นอนที่คอนโดฯ ทุกคืน เขาค้างเฉพาะวันที่ต้องกลับบ้านดึกดื่น นั่นหมายความว่ากว่าจะถึงห้อง ปานวาดก็หลับไปนานแล้ว
เขายังรู้สึกผิดเรื่องยาคุมฉุกเฉินจึงไม่กล้ากวนเธอ
“ท่านประธานเรียกวาดเหรอคะ?”
“เข้ามาสิ ล็อกประตูด้วย”
ทว่าปานวาดไม่ฟังคำสั่ง เธอเปิดประตูห้องทิ้งไว้และก้าวเข
