“งั้นเรานัดทานข้าวกับคุณลุงคุณป้า กับพี่ธารก็ได้ค่ะ แต่พี่แทนห้ามบอกว่าวาดอยู่กับพี่แทนนะคะ บอกว่าวาดมากับเพื่อนแล้วแอบแวบมาก็ได้…” ปานวาดนิ่วหน้าอยู่ครู่หนึ่งก็เสนอความคิดออกไป “บอกว่าวาดพักอยู่โรงแรมแถวนี้ก็ได้ค่ะ แล้วบังเอิญว่าพี่แทนรู้เลยชวนมาแทนแฟนที่บอกว่าไม่ว่าง ดีไหมคะ”
“เอาตามนั้นก็ได้” ทิวากรไม่ต่อรองเพราะรู้ว่าเธอพยายามประนีประนอมอย่างสุดความสามารถแล้ว
ปานวาดกลัวว่าเขาจะเสียใจ แต่ถ้าไม่ใช้ไม้แข็งหรือวางแผนอะไรสักอย่าง อีกสองเดือนข้างหน้าก็คงไม่มีแม้แต่การประนีประนอม
มีเพียงความสูญเสียที่เขาไม่อาจยอมรับได้
‘สงสัยต้องปรึกษามืออาชีพแล้ว…’
ปานวาดโล่งใจที่ผู้ใหญ่ไม่สงสัยเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับทิวากร ทั้งยังเมตตาและเอ็นดูเธอไม่ต่างจากวันวาน นอกจากนั้นยังฝากฝังให้ช่วยดูแลลูกชายคนเล็กอย่างใกล้ชิดหลังจากรู้ว่าทำงานบริษัทเดียวกัน และถ้าผู้หญิงที่เขาคบหามีนิสัยไม่ดีก็ให้รีบมารายง
