“ไม่ต้องเสิร์ฟอาหารหรอกมั้ง ฉันว่าเสิร์ฟอย่างที่เธอเคยเลยจะดีกว่า ฉันเป็นพวกวัยรุ่นใจร้อน”
ธนันท์ส่งน้ำเสียงดูถูกดูแคลนไปหา ไม่พอยังเอื้อมไปคว้าข้อมือของพิรุณญาเอาไว้ แล้วกระชากแรงๆ จนร่างบางล้มไปหาตักของเขาอย่างไม่ยากเย็นนัก พิรุณญาตกใจสุดขีดถึงกับร้องดังๆ ออกมาแล้วพยัยามดิ้นรนหนีมือไม้ของธนันท์สุดกำลัง
“อุ๊ย! นี่คุณทำอะไร! ปล่อยฉันนะ!”
“เอ้ย! เล่นตัวด้วยว่ะเพชร สงสัยจะโก่งค่าตัวอย่างที่แกว่า ท่าทางดีดดิ้นแบบนี้สงสัยลีลาบนเตียงคงจะเด็ดน่าดู ไม่งั้นคุณลุงคงไม่เก็บไว้นานขนาดนี้หรอกแกว่ามั้ย” ธนันท์หันไปหาเพชรกล้าที่นั่งมองการกระทำของ เพื่อนด้วยความสะใจ โดยไม่คิดจะห้ามปรามใดๆ ทั้งสิ้น มิหนำซ้ำเขายังชอบใจอีกต่างหาก
“คุณหมายความว่ายังไง! ปล่อยฉันนะ! บอกให้ปล่อยไม่งั้นฉันจะฟ้องคุณท่าน ปล่อยนะฉันไม่ใช่ของเล่นของใครนะ ปล่อย!” พิรุณญาต่อว่าด้วยน้ำเสียงไม่พอใจอย่างที่สุด ขณะมือก็ปัดป้องมือขอ
