"ไปก่อนนะคะคุณพ่อ คุณแม่ สวัสดีค่ะ" วารียกมือไหว้สายใจและบรรพต ทั้งสองรับไหว้
"หนูไปก่อนนะคะแด๊ดดี้ ป๊ะป๋า แล้วหนูจะมาหาบ่อยๆ นะ" เธอหันไปกอดหอมบิดาทั้งสอง
"ไปดีมาดีนะลูก อย่าทำงานหนักจนลืมดูแลตัวเองกันล่ะ"
"คร้าบ ไปก่อนนะครับ ไว้พวกเรามาหาใหม่"
โยธินยกมือไหว้และกล่าวลาทั้งสี่คน ก่อนจะขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับ รอวารีบอกลาครอบครัวต่ออีกสักพัก
"ไปได้" เธอตามขึ้นรถมาหลังผ่านไปห้านาที
"กูนึกว่ามึงจะค้างที่นี่ต่อซะแล้ว"
"ไม่ต้องมาประชดกู ไปได้แล้ว กูมีงานด่วน"
"งานด่วนอะไรวะ" เขาถาม
โยธินขับรถออกมาจากหมู่บ้านแล้ว เจาตั้งใจจะตรงกับคอนโดฯ เลย แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นไปตามแผนแล้ว
"ไม่รู้ว่ะ บอสไลน์มาตามเองเลยด้วย"
"ตามว่า?"
"ผมอยากพบคุณ"
"..." โยธินนิ่งไป
"มึงว่ามีเรื่องอะไรไหมวะ ร้อยวันพันปีกูไม่เคยได้ติดต่อบอสโดยตรงเป็นการส่วนตัวมาก่อนเลยนะเว้ย เบอร์ยังไม่มีเลยด้วยซ้ำ แต่นี่
