“พี่ดาวินพูดอะไร เพลงได้ยินไม่ชัด” เธอเงยหน้าถามหลังจากเห็นเขาพึมพำ เสียงเพลงที่เปิดในร้านกลบเสียงพูดของชายหนุ่มที่ตั้งใจเอ่ยเบา ๆ เพื่อไม่ให้หญิงสาวได้ยิน
เขาต้องมั่นใจในตัวเองกว่านี้ก่อนหากชอบระวีรำไพจริงก็พร้อมเดินหน้าขายขนมจีบ ถึงเธอจะเด็กกว่าหลายปีก็ไม่สนใจ เกิดมายังไม่เคยลองคบเด็กเลยมันอาจจะดีก็ได้นะ
“เปล่าพี่บอกว่า จ่ายเงินเสร็จเราจะไปกินอะไรดี” เขายักไหล่เปลี่ยนเรื่อง
“เดี๋ยวเพลงพาไปเอง เพราะเพลงเป็นคนเลี้ยง” หญิงสาวยิ้มตาสระอิ แต่ขายังเดินไปดูข้าวของไม่หยุด แล้วสายตาก็หันไปเห็นรองเท้าส้นสูงคู่งามจึงไม่รอช้าที่จะเข้าไปดูใกล้ ๆ ความสวยงามของมันกำลังดึงดูดใจเธอ
พนักงานแนะนำให้ลองสวมแต่คนงกรีบปฏิเสธ ลองไปก็ไร้ประโยชน์เพราะไม่รู้จะซื้อใส่ไปไหน อีกอย่างเธอไม่ถนัดใส่รองเท้ามีที่ส้นแหลมแบบนี้ แค่ชอบความสวยของมันเท่านั้น ถ้าได้อยู่บนเท้าเรียวขาวคงสวยน่าดูซึ่งไม่ใช่เท้าของตนเองแน่นอน
“
