สำหรับทัพพ์แล้วการได้อยู่ใกล้ชิดน้องน้อยที่ตนเฝ้ารักทะนุถนอมมาตลอดเวลาหลายปี คือเฝ้ามองมาตั้งแต่อารยาตีนเท่าฝาหอยก็ว่าได้ ไม่รู้สิ ไม่รู้ทำไมถึงต้องเป็นอารยา เขาหลงรักเด็กคนนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นเท้าเล็กๆ ดวงตาสวยๆ แม้ตอนนั้นอารยาเพิ่งจะเกิดก็ตาม
“พี่จะทำทุกอย่างให้น้องอายรักพี่” เขาหมายมาดกับตัวเอง ก่อนจะปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอน เขานอนมองไปยังผนังห้องนอนที่คั่นกลางระหว่างห้องของเขากับห้องนอนอารยาแล้วมุมปากหนาก็หยักยิ้ม ก่อนลมหายใจของเขาจะดังสม่ำเสมอแสดงให้รู้ว่าตอนนี้เขาเข้าสู่ห้วงนิทรารมณ์แล้ว
วันนี้อารยามีเรียนตอนบ่าย และแน่นอนว่าตอนเช้าเธอจะตื่นสาย แต่ก็ต้องหงุดหงิดเมื่อถูกคนข้างห้องมาเคาะประตูห้องปลุกแต่เช้า หล่อนเดินไปเปิดประตูห้องเหมือนคนละเมอ พอเปิดออกมาก็เห็นทัพพ์แต่งตัวพร้อมไปทำงานแล้ว หล่อนถามเขาทันที
“มีอะไรแต่เช้าคะพี่หมอ”
“ไม่ไปเรียนเหรอ”
“มีเรียนบ่ายค่ะ”
“อือ...งั้นไปก
