32
“เรื่องแมวล่ะ นายจะเอายังไง” ปกรณ์ถามกวินภพ
“หลังจากที่ฉันพาเดือนกลับเมืองไทย ฉันจะไม่ให้เดือนติดต่อกับแมวอีก เพื่อนแบบนี้อยู่ห่างไกลเท่าไหร่ยิ่งดี”
“แล้วนายกับพี่ทัชไม่อยากรู้เหรอว่า แมวทำอย่างนี้ทำไม” ปกรณ์ถามต่อ
“พี่อยากรู้นะ แต่ก็คิดว่ารู้แล้วจะได้ประโยชน์อะไร แก้ไขอะไรไม่ได้ด้วย อีกอย่างที่ทอร์ชพูดก็ถูก เพื่อนแบบนี้ไกลได้เท่าไหร่ยิ่งดี” กรกวินทร์ตอบ
“ใช่ รู้เหตุไปทำไม ดีเท่าไหร่แล้วที่ไม่ตบให้คว่ำ ทำได้แม้กระทั่งเพื่อนที่ให้ที่ซุกหัวนอน” กวินภพนึกถึงมยุรีแล้วเกิดความแค้นใจ ไม่คิดว่าคนที่ให้ที่พึ่งพึงจะแว้งกลับได้อย่างเลือดเย็น
“เรามาเตรียมตัวรับมือไอ้ชั่วพรุ่งนี้ดีกว่า เอาให้มันสาสมกับสิ่งที่มันทำกับเดือน” กรกวินทร์เอ่ยเสียงเข้ม พวกเขาไม่อยากคิดไปในทางที่ไม่ดีว่า เดือนดาราถูกกระทำย่ำยี แต่มันก็อดคิดไม่ได้ และเมื่อคิดความแค้นก็สุมใจ อยากจะเอาปืนจ่อหัวชายใจทรามคนนั้น ปลิดชีว
