27
“เป็นห่วงสิ ทำไมจะไม่เป็นห่วง แต่ฉันรู้ดีว่า เดน่าไม่เป็นอะไร”
“รู้ได้ไงว่าไม่เป็นอะไร” คีธยังไม่เลิกถาม น้ำเสียงคาดคั้น
“รู้แล้วกันล่ะ” มยุรีใช้วิธีเดินหนีเป็นการตัดบท คีธไม่หยุดอยากรู้ รีบก้าวเดินตามเธอไป
“บอกฉันก่อนว่ารู้ได้ยังไง”
“เดน่าโตแล้วนะคีธ โตพอที่จะดูแลตัวเองได้ เวลาคุณไปเที่ยว คุณโทรมารายงานคุณลุงทุกวันหรือเปล่าล่ะ ก็เปล่า เดน่าก็เหมือนกัน เธอกำลังสนุกกับการท่องโลกอยู่ เราก็ปล่อยให้เธอเที่ยวตามใจสิ เดน่ากลับมาเมื่อไหร่ก็ติดต่อเราเองแหละ คราวนี้คุณเข้าใจแล้วนะ และกรุณาอย่าถามอีก”
คีธดูเหมือนจะสงบปากสงบคำไม่มีคำถามต่อ มยุรีพูดถูกเรื่องหนึ่ง เวลาเขาไปเที่ยว เขาบอกเอเดนเพียงว่าไปเที่ยวที่ไหน แต่รายละเอียดระหว่างเที่ยวไม่เคยรายงาน เดือนดาราก็เช่นกัน เธออาจอยากเที่ยวโดยไม่มีใครรบกวน
“ต่อปากต่อคำเก่งจริงนะ คืนนี้เจอหนักแน่”
คีธขู่ มยุรีหน้าแดง หลบสายตากรุ่มกริ่ม ใช้มื
