17
“หึงเหรอ” ลีออนยิ้ม ประโยคท้ายของเธอทำให้เขาคิดเข้าข้างตัวเอง “ดีใจจังที่ที่รักหึง”
“ใครหึงคุณมิทราบ ฉันไม่ได้หึงคุณ ฉันแค่อยากกลับไปนอนเตียงของฉัน” เธอรีบแก้ตัว หน้าแดงระเรื่อ “แล้วไม่ต้องมาเรียกฉันว่าที่รัก ฉันไม่ใช่ที่รักของคุณ”
ลีออนยิ้มกว้าง เขยิบตัวชิดร่างแน่งน้อย โอบกอดและหอมแก้มเธอ เดือนดาราดันหน้าเขาให้ออกห่าง หยิกแขนเขาจนชายหนุ่มหน้าเหยแต่ไม่คลายแขนจากตัวเธอ
“เราออกไปข้างนอกกันดีกว่านะ ไปซื้อของกินให้เจ้าแรมโบ้ มันกินเก่งเหลือเกิน สงสัยต้องซื้อตุนไว้เยอะๆ ซื้อเสร็จเราก็ไปหาของกินอร่อยๆ ต่อ”
“ไม่ไป”
“ถ้าไม่ไปฉันจับปล้ำนะ ยิ่งอยากๆ อยู่ด้วย” คำขู่ของเขาได้ผลทุกครั้ง เดือนดาราหน้างอ สะบัดหน้าหนีคนชอบขู่ “ตกลงไม่ไปใช่ไหม ถ้าไม่ไปจะไดจับปล้ำทำเมีย”
“คุณก็ปล่อยฉันสิ กอดฉันซะแน่นขนาดนี้ ฉันจะลุกได้ยังไงล่ะ”
เดือนดาราพูดไปหน้าแดงไป ลีออนเห็นแล้วอดใจไม่ไหม หอมเธอไปฟอดใหญ่
