“รู้ไหมที่รักว่าเธอรักฉันได้...แต่ฉันจะไม่มีวันรักเธอ และฉันเบื่อเมื่อไหร่เธอต้องไปทันที!”
ช่วยบอกฉันที่เถอะว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันคือคุณพอร์ชคนเดิมที่ฉันเคยรู้จักจริง ๆ ใช่ไหม ผีห่าซาตานตนไหนเข้าสิงเขาถึงทำให้เขาพ่นคำพูดแย่ ๆ ออกมาแบบนี้ หรือว่านี่คือตัวตนที่แท้จริงของเขาที่ฉันเคยถามเคยสงสัยมาตลอดว่าที่จริงแล้วคุณพอร์ชเป็นคนแบบไหนกันแน่?
“ถ้างั้นก็เบื่อหวานเลยได้ไหมคะหวานจะได้ไปตอนนี้เลย” ฉันเชิดหน้าถาม พยายามห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาให้มากกว่านี้ ฉันไม่ใช่คนอ่อนแอที่จะมาทำให้ใครสมเพชหรอกนะ
“หึ! ยังไม่คุ้มทุนที่เสียไปเลยที่รัก รอก่อนนะ” คุณพอร์ชจ้องหน้าฉันที่เชิดขึ้นท้าทายเขา แล้วก็ยิ้มให้พร้อมกับใช้หลังมือไล้ตามแก้มของฉันเบา ๆ แต่ทำได้ฉันรู้สึกเกลียดสัมผัสที่มีแต่ความเห็นแก่ตัวนี่เหลือเกิน
“ไม่นานหรอก...ฉันมันขี้เบื่อ” คุณพอร์ชพูดจบก็ผละออกจากฉันแล้วเดินไปห้องนอนทันทีทิ้งให้ฉันยืนนิ่
