“ฝ่าบาทมาถึงนี้มีเรื่องใดให้ฟางหลันรับใช้หรือเพค่ะ” ฟางหลันย่อกายลงงดงาม ตรงหน้าเมื่ออินจิ๋นก้าวขาเข้ามาในจวน ขุนพล
“เช้งงง”กระบี่ในมือถูกชักออกจากฝักจ่อที่คอหอยของฟางหลันอย่างไม่ลังเล ฟางหลันใบหน้าซีดเผือดแต่ยังคงยืนนิ่งระงับความรู้สึกตื่นกลัวไว้ในใจ
“บอกมาเจ้าพาอันอันไปซ่อนไว้ที่ไหน”ฟางหลันย่อกายลงอีกครั้ง
“ฝ่าบาท ฟางหลันไม่ได้ กระทำเรื่องชั่วช้าเพียงนั้น ฝ่าบาทจะมองฟางหลันในแง่ร้ายเกินไปแล้ว”
“มีเพียงเจ้าที่คิดทำเรื่องเช่นนั้นหากไม่ใช่เจ้าก็จะต้องเป็นบิดาเจ้า”เสียงเข้มดุดันต่างจากอินจิ๋นคนเดิม
“ท่านพ่อซื่อตรงภักดีจะทำเรื่องที่ ผิดต่อฝ่าบาทได้อย่างไร”
“เลิกโป้ปดได้แล้วบอกมา อันอันนางอยู่ไหน”
“ องค์หญิงใหญ่ชิงซี มีสิ่งของติดตัวกลับไปแคว้นฉีมากมาย ฝ่าบาท ไม่ยอมให้ใครตรวจสอบขบวนเสด็จขององค์หญิงใหญ่องค์หญิงขุ่นเคืองเรื่องที่ฝ่าบาทแต่งตั้งฮองเฮายิ่งกว่าผู้ใดเกรงว่า จะเป็นองค์หญิงที่ทำเ
