ก่อนหน้านั้น
“ของว่างของใครกัน”ฟางหลันในอาภรณ์นางกำนัล เอ่ยปากถามนางกำนัลที่กำลังยกขนมและชายังที่พำนักของอันอัน
“ของเหล่านี้เป็นของนายหญิงอันอัน สำหรับช่วงเวลาบ่าย”
“อืมฝ่าบาทให้ข้ามายกไปเดี๋ยวนี้เกรงว่าจะเลยเวลาของว่างของนายหญิง อืม ลืมบอกไปฝ่าบาทให้เจ้ายกของว่างที่ ท้องพระโรงอีกชุดเอาของว่างชนิดเดียวกันนี้”นางกำนัลส่งถาดของว่างในมือให้กับฟางหลันในทันที
ฟางหลันยิ้มบางๆ ยกถาดของว่างหายไปยังที่พำนักของอันอัน
“คุณหนู ข้าน้อยรออยู่แล้ว”บ่าวรับใช้ในจวนขุนพล ในอาภรณ์ขันที
“อืม ข้าจัดการเรียบร้อยแล้วเจ้าแค่ นำนางออกทางประตูหลังใส่ไว้ในเกี้ยวที่ข้าเตรียมไว้แล้ว แล้วนำเกี้ยวไปรอที่ประตูวัง”
“คุณหนูประตูวัง แล้วทหารยามไม่ตรวจค้นหรือไร อันตรายยิ่งนัก”
“เจ้าคิดว่าเกี้ยวของขุนพลจงเจี้ยนมีใครกล้าตรวจค้นกัน”
“คุณหนู แค่พานางออกมาจากห้องโดยที่ไม่มีใครสงสัยก็นับว่ายากแล้ว”
“ทำตามที่ข้าบอก วันนี้
