กำราบรักนายวิศวะเจ้าเล่ห์ Ep.3
1390 คำ
Wales University
ติ๊ง!
เสียงข้อความดังขึ้นขณะที่ร่างบางกำลังจะเดินออกจากห้องเพื่อนไปเรียนที่มหาลัยวันแรก
เมื่อเธอเปิดอ่านข้อความก็ทำให้ร่างบางถึงกับยิ้มออกมาก่อนจะตอบข้อความของผู้เป็นแม่ทันที
ตึก...ตึก...ตึก
ร่างบางเลือกที่จะเดินทางด้วยเท้า เพราะคอนโดกับมหาลัยของเธอก็ไม่ได้ไกลกันมาก และเวลาที่เธอเดินออกมานั้นก็ยังเหลืออีกมาก เพราะเธอออกมาเช้ามากวันนี้
พรึ่บ!
"เคท!"
"......" ใครบางคนเรียกเธอและพอมองตรงหน้าก็ถึงกับต้องถินหายใจออกมาทันที
"มาถึงพร้อมกันเลยแฮะ จำฉันได้มั้ยพลอยใสที่เธอช่วยไว้น่ะ ไม่คิดว่าจะบังเอิญขนาดนี้นะ"
"......"
"นี่เธอเดินมาคนเดียวเหรอ?"
"อืม"
"พักอยู่ใกล้ๆ มหาลัยสินะ ฉันก็กำลังหาที่พักอยู่เหมือนกัน แนะนำบ้างสิ ^_^"
เคทไม่ได้ตอบอะไรเธอคนนี้ แต่เลือกที่จะรีบเดินไปที่ตึกของตัวเองทันที เพราะเธอไม่ค่อยอยากคุยเท่าไหร่
"นี่เคท! รอด้วยสิ"
ตึก...ตึก...ตึก
"นี่ๆทำไมไม่บอกว่าเรียนตึกเดียวกันนะ อ่อ เกรียนนิเทศด้วยสินะ ฉันดีใจมากเลยนะที่วันแรกก็มีเพื่อนแล้วอ่ะ"
ตอนนี้เคทและพลอยใสก็มาหยุดที่หน้าตึกคณะนิเทศศาสตร์ โดยที่มีพลอยใสเดินตามมาพร้อมกับพยายามชวนเธอคุยจนทำให้เคทเองรู้สึกรำคาญ
"ตอนนี้เราสองคนเป็นเพื่อนกันแล้วนะ อะไรจะบังเอิญขนาดนั้นกันนะ เธอว่ามั้ย?"
"ฉันไม่ต้องการเพื่อน!" เคทตอบนิ่งๆก่อนจะเดินเข้าไปในห้องเรียนที่มีนักศึกษาบางกลุ่มมานั่งกันแล้ว เพราะเช้านี้เธอมีเรียนกลุ่มครั้งแรก
พรึ่บ!
เคทเลือกที่นั่งริมสุด ก่อนที่จะหยิบหนังสือขึ้นมาพลางหยิบหูฟังขึ้นมาระหว่างที่รอเรียน
"ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องเป็นเพื่อนกับเธอให้ได้!" พลอยใสพูดพร้อมกับเดินมานั่งที่ว่างข้างเคททันทีโดยที่ยังคงจ้องหน้าร่างบาง
พรึ่บ!
"ขอนั่งด้วยคนนะ"
"......"
"จำฉันได้มั้ย?"
"นี่ๆ รู้จักกับเคทด้วยเหรอ?"
"อื้ม เจอกันวันที่มารับเอกสารน่ะ แล้วเธอ...."
"เหมือนกัน งั้นเราสามคนก็มาเป็นเพื่อนกันเถอะนะ ไหนๆ ก็รู้จักกันแล้ว ^_^"
"นั่นสิ แล้ว...."
แกร๊ก!
พรึ่บ!
"เอาล่ะค่ะ นักศึกษาทุกคน....."
เมื่อเห็นว่าอาจารย์เดินเข้ามาเคทก็ถอดหูฟังออกทันที ก่อนจะเริ่มฟังที่อาจารย์พูดรวมถึงเหลือบมองผู้หญิงที่นั่งข้างเธอทั้งสองคน ทำให้เธอถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย
"วันนี้ไม่มีอะไรมาก อาจารย์แค่จะทำความรู้จักกับนักศึกษา....."
เหมือนกันหมดสินะ คาบแรกทุกทีจะไม่มีการเรียน เฮ้อออ....
"เอาล่ะ พรุ่งนี้ค่อยมาเรียนคาบแรกก็แล้วกัน....."
กุกกัก!
พรึ่บ!
หลังจากที่จบวิชาแรกไปอย่างงงๆ ทำให้รักศึกษาที่อยู่ในห้องนี้ต่างเก็บของแล้วเดินออกไปกันทันทีรวมถึงเธอด้วยเหมือนกัน
"วันนี้พวกเราไม่มีเรียนแล้วใช่มั้ยอ่ะ"
"ก็คงจะอย่างนั้น เพราะฉันได้ยินมาว่ารับน้องจะเริ่มอาทิตย์หน้านู่น"
"งั้นเราไปหา...."
พรึ่บ!
"เธอจะไปไหนเหรอเคท?"
"กินข้าว" เคทตอบนิ่งๆ เพราะถึงแม้ว่าเธอจะไม่บอกสองคนข้างๆก็คงต้องถามเธออีกยาว
"งั้นเราไปกินที่ศูนย์อาหารกันเถอะ"
"จะไปด้วย?" ฉันถามพลอยใส ก่อนจะเหลือบมองอีกคนที่จำได้ว่าเคยเจอเธอด้วยเหมือนกัน
"อื้ม/อื้ม"
"เฮ้อออ...ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้องการ...."
"เพื่อน...รู้แล้ว แต่พวกเราอยากเป็นเพื่อนกับเธอนี่นา จริงมั้ยหลิน ^_^"
"ใช่ งั้นเราสามคนก็ไปกันเถอะ ฉันก็หิวข้าวแล้วเหมือนกัน"
"ตามใจ" เคทบอก แต่ก็ไม่ได้ห้ามทั้งสองคน
ทั้งสามคนจึงพากันเดินไปที่ศูนย์อาหารที่ใหญ่มากของมหาลัย ซึ่งอยู่ห่างจากคณะที่เธอเรียนนั้นไม่ไกลมากนัก สามคนที่เดินมานั้นมีคนหนึ่งที่ไม่เข้าพวกนั้นก็คือเธอ เพราะเธอไม่ได้พูดอะไรมากเหมือนกับพลอยใสและหลิน
.............................
ตึก...ตึก...ตึก
"จะกินอะไรกันดีอ่ะ"
"ฉันอยากกินก๋วยเตี๋ยว งั้นขอไปซื้อก่อนนะ"
"ไปด้วย เคทไปด้วยกันมั้ย?"
"อืม" ฉันเดินตามสองคนนั้นไป เพราะตัวเองก็อยากกินเหมือนกัน
พรึ่บ!
หลังจากที่ได้มาทั้งสามคนก็มานั่งที่ว่างตรงกลาง ก่อนจะกินกันอย่างเงียบๆ เคทกินไปด้วยพลางมองบรรยากาศรอบๆก็เห็นว่าตอนนี้ที่ศูนย์อาหารคนยังไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ เพราะยังไม่ถึงช่วงพักกลางวัน แต่ที่นี่มีร้านอาหารหลากหลายมาก
"ทำไมไม่เจอพวกเด็กวิศวะหรือรุ่นพี่หล่อๆ บ้างนะ มีแต่พวกรุ่นพี่ผู้หญิงแฮะ"
"หลินร้ายไม่เบานะ"
"ก็อาหารตานี่นา >.<"
"นั่นสินะ อ่ะ! พวกเรายังไม่ได้ซื้อน้ำกันเลย งั้นเดี๋ยวฉันไปซื้อก่อนนะ" พลอยใสพูด
"งั้นเดี๋ยวฉันไปด้วย"
"ไม่ต้องหรอก อยู่ใกล้แค่นี้เอง เอาน้ำเปล่ากันใช่มั้ย"
"อื้ม"
"งั้นเดี๋ยวมานะ"
เคทยังคงนั่งกินอยู่โดยไม่พูดอะไร ถึงแม้ว่าหลินจะชวนคุยก็ตาม
"ว้ายย! ทำอะไรของเธอเนี่ย!"
"ขอโทษค่ะรุ่นพี่"
"เกิดเรื่องแล้วไงล่ะ เคทไปกันเถอะ!"
"หือ?"
หมับ!
พรึ่บ!
เคทที่ยังคงไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ก็ได้แต่ตามหลินไปอย่างงงวยและพอมาถึงก็ทำให้เธอเข้าใจในทันทีว่ามันเกิดอะไรขึ้นและทำไมหลินถึงตื่นตระหนกแบบนี้
"เคท หลิน"
"เอาแล้วไงล่ะพลอยใส รุ่นพี่คนนี้มีอิทธิพลมากเลยนะ" หลินกระซิบทั้งสองคนทันทีที่มาถึงที่เกิดเหตุ
เคทมองน้ำที่เลอะตามชุดของรุ่นพี่ตรงหน้านิ่งๆ ไม่ได้แสดงท่าทางกลัวหรือตกใจอะไร
พลั่ก!
"อ๊ะ!"
"พลอยใสเป็นอะไรหรือเปล่า" หลินรับพลอยใสไว้ได้
"กล้ามากเลยนะที่มาทำน้ำเลอะใส่ชุดฉันแบบนี้น่ะ!"
"นั่นน่ะสิ รู้มั้ยว่าแซนดี้เป็นใคร!"
"ขอโทษค่ะรุ่นพี่"
"เหอะ! ขอโทษงั้นเหรอ"
ตอนนี้คนที่อยู่ที่ศูนย์อาหารต่างหันมามองกันอย่างสนใจ แต่ไม่มีใครคิดจะเข้ามายุ่งกับเหตุการณ์ตรงหน้าเลยแม้แต่นิด
"รู้มั้ยว่าชุดฉันมันแพงขนาดไหน! ไหนจะรองเท้าของฉันอีก! ยัยเด็กบ้าเอ๊ย!"
คนที่ได้ชื่อว่าเป็นรุ่นพี่ก็ร้องโวยวายออกมาเสียงดัง โดยลืมไปว่าสถานที่แห่งนี้ไม่ได้มีเพียงพวกเธอเท่านั้น
"ไม่รู้"
"นี่!"
"ยัยนั่นก็ขอโทษแล้ว ทำไมต้องทำให้มันใหญ่โต อ่อ...ฉันมีชื่อค่ะรุ่นพี่!"
"แก! กล้ามากนะยะ!"
"เคท/เคท"
หมับ!
มือของรุ่นพี่ง้างมือจะตบเคท แต่กลับถูกเธอคว้ามันไว้ได้ก่อน จากนั้นเคทจึงสะบัดมือนั้นออกอย่างแรงทำให้รุ่นพี่ล้มลงพื้นทันที
พรึ่บ!
ตุบ!
"กรี๊ดดดด! นี่แก!"
หมับ!
"เคท..." พลอยใสจับแขนเคทไว้
"เป็นรุ่นพี่หัดทำตัวให้เหมือนรุ่นพี่บ้าง เพื่อนฉันก็ขอโทษแล้วจะเอาอะไรอีก!"
"แก กรี๊ดดดด!"
"หุบปาก!"
พรึ่บ!
ร่างบางก้มลงกระซิบรุ่นพี่ที่ล้มกองอยู่ที่พื้น ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆแต่แอบจิกเบาๆ
"ไม่อายคนอื่นเขาเหรอคะรุ่นพี่!"
"นี่แก!"
"ไปกันเถอะ"
ซุบซิบ! ซุบซิบ!
หลังจากที่ทั้งสามคนเดินออกไปแล้ว เสียงคนที่อยู่ตรงนั้นกลับฮือฮาขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่ลุ้นกับเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่นาน และในวันต่อมาก็ทำให้เคทและเพื่อนของเธอเป็นที่พูดถึงอย่างมากในเว็บบอร์ดของมหาลัย เพราะคลิปนั้นถูกเผยแพร่ออกมา.....
- ผู้เขียน
