30.ต่อยกันในใจ

303 คำ

ทั้งสองยืนประจันหน้ากัน โดยไม่มีใครพูดออกมาสักคำ เสียงโทรศัพท์ของชัชพล ดังขึ้น เขารีบรับสาย "ว่าไง ที่รัก " "กำลังจะกลับ แล้วครับ " "ครับ ครับ " เขาพูดออกมาสองสามประโยค และรีบวางมันไป เดมี่รีบเข้าไปหาเพื่อน และเล่ากับเหตุการณ์นี้ ให้เพื่อนฟัง เชอร์รีล ฟังด้วยความตกใจ ทำให้เธอนึกถึง สภาพพ่อ ที่ถูกกระทำ เมื่อหลายวันก่อน "แกไปเถอะ" "อืม " "ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวค่อยกลับไปเล่า " เสียงของตันหยงบอก " "ได้ " เดมี่ กลับมาที่พวกเขายืนอยู่ เธอยังเห็นว่า เจสันก็ยืนอยู่ เช่นกัน "เราไปโรงพยาบาล ดีกว่าค่ะ " "ครับ " เดมี่ จะเข้าไป โอบกอดเขา แต่เจสัน ดึงเธอก่อน "นี่คุณ ทำบ้าอะไร " "แล้วคุณล่ะ ทำบ้าอะไร " "ก็ฉันกำลังช่วยเขา " "มานี่ " เจสัน ลากตัวเธอออกห่างชัชพล และเป็นเขาเอง ที่พยุงเขา "ไม่ต้องมาช่วยกู " "ผมขอโทษ ผมจะรับผิดชอบเรื่องนี้เอง " เสียงเขาพูดจบ เจสันจึงสั่งลูกน้องให้คนขั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม