เสียงวิหคขับขานยามเช้าปลุกสองร่างที่หลับใหลให้ได้สติ มือข้างหนึ่งของหวงห่าวซวนสัมผัสถึงบางสิ่งที่นุ่มลื่นจนเขาเผลอลากผ่านไปมาหลายครั้งด้วยความชอบใจ เปลือกตาหนักซึ่งผล็อยหลับไปจากการความเหนื่อยล้าค่อยๆ ปรือขึ้น หลังจากปรับสายตาให้ชินกับความสว่างจึงพบว่าบนอกมีร่างอรชรคุ้นตาหลับพริ้มอยู่ ส่วนนุ่มนิ่มที่แนบสนิทมาทำให้ความงัวเงียเมื่อครู่สลายไปในทันที อวัยวะในอกสั่นรัวยิ่งกว่ายามเผชิญข้าศึก ที่กล่าวไปเมื่อวานว่านางไม่มีสิ่งใดให้เชยชมคงต้องขอถอนคำพูดแล้ว...
สัมผัสนุ่มในตอนแรกก็เป็นแผ่นหลังเนียนละเอียดและเส้นผมนุ่มลื่นมือที่ไหลวนผ่านนิ้วไปดังสายน้ำ ใยไหมสีดำขลับของนางเป็นสิ่งที่เขาชอบมาตลอดโดยไม่ได้บอก ผ่านมาหลายครั้งที่ได้พบนางในวังหลวงมีเพียงเส้นผมและแผ่นหลังนี้เท่านั้นที่ได้เห็น ด้วยเจ้าตัวมักเอาแต่หัวเราะและยิ้มให้น้องชายของเขาเสมอ ใบหน้าอันสดใสของนางเขาแทบไม่เคยได้เชยชมมาก่อนเลย
“อื้ออ” กร
