“ทำไมฉันต้องบอกแกด้วย” ภาพใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของน้องยังคงเด่นชัดในความรู้สึก นั่นเองที่มันผลักดันให้นิรุตติ์ตอบกลับไปด้วยท่าทีเย็นชา มันจะมาถามเอาอะไรอีก ในเมื่อตอนนี้ทุกอย่างมันสายเกินจะแก้ไขแล้ว ทางที่ดีมันควรอยู่ให้ห่างน้องของเขา!
ไกลเท่าไหร่ได้ยิ่งดี!
“ไอ้รุต!”
“ยัยพีชไม่ได้อยู่ที่นี่ ไม่สิ…จากนี้ไปน้องสาวฉันคงไม่กลับเข้าไปในชีวิตของแกอีกแล้ว!” คำตอบที่ได้รับ ทำให้คนได้ฟังหวนกลับคิดไปถึงประโยคหนึ่ง ที่มันยังคงค้างคาอยู่ในใจของเขาจนถึงวันนี้
“วันนึงถ้าพีชไม่อยู่แล้ว…พี่ชินจะคิดถึงพีชไหมคะ” จำได้ว่าครั้งนั้นตอนที่ได้ยินเขาถึงกับแน่นิ่งไปชั่วขณะก่อนจะเอ่ยตอบกลับไป
“ไม่คิดถึง เพราะไม่ว่าพีชจะไปที่ไหน พี่ก็จะไปด้วย!” ครั้งนั้นเขาตอบโดยไม่ได้คิดอะไร แต่วันนี้อยู่ๆ ประโยคนั้นก็ย้อนกลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง ทำให้เขาต้องถามเพื่อนสนิทด้วยเสียงที่ดังขึ้นกว่าเดิม
“ไอ้รุต! ฉันถามว่
