ปภินดายังคงใช้ชีวิตอันแสนน่าเบื่อในบ้านหลังใหญ่ของมาเฟียนั้นต่ออย่างนับวันรอเวลาให้ครบปี และวันนี้ก็เป็นวันที่เธอแต่งงานเข้าบ้านมาเฟียนั้นครบสิบเอ็ดเดือนพอดิบพอดี
เธอนั้นตื่นมากินมื้อเช้าตามปกติ แต่วันนี้มื้อเช้าของเธอเริ่มต้นด้วยความอารมณ์ดีกว่าวันก่อนๆที่ผ่านมากค่อนข้างมากพอสมควร เพราะเมื่อเธอนับวันถอยหลังที่จะออกจากบ้านหลังนี้แล้วนั้น มันเหลือเวลาอีกแค่สามสิบวันเท่านั้น มันเหลือเวลาอีกไม่กี่อึดใจแล้วที่จะได้หลุดพ้น แล้วจะไม่ทำให้เธออารมณ์ดีได้ยังกันล่ะ
ส่วนเรื่องของเจ้าของบ้านหรือสามีในนามของเธอ แทบไม่อยากเอ่ยถึงเพราะเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย ก็นับจากวันนั้นที่เธอเมาแล้วต่อว่าเขาไปหลายคำนั้นโดยที่เธอก็จำไม่ได้ว่าพูดอะไรออกไปบ้าง เขาก็ไม่มาพบหน้าเธอเลย จะมีปรากฏตัวให้เห็นบางก็เพียงเดินผ่านไกลๆเท่านั้นเป็นเวลาหลายเดือนมาแล้ว ทำเหมือนโกรธเธอมากแต่เธอก็ไม่มีทางง้อหรอก มันไม่ใช่เรื่องอะ
