หลังจากพาเขานั้นเข้าไปภายในห้องนอนเพื่อสำรวจกันเรียบร้อยแล้ว เธอก็พาเขาเที่ยวชมรอบๆบ้านสักเล็กน้อยเท่าที่เธอพอจะทำได้ไม่ได้สำรวจมากมายอะไรเพราะเธอก็แค่ผู้อาศัยไม่ได้รู้เรื่องเกี่ยวกับบ้านหลังนี้มากนัก
ก็ดูแลเขาไปเรื่อยๆเพื่อรอพ่อบ้านโชกลับมานั่นแหละ แต่รอแล้วรอเล่าพ่อบ้านโชก็ไม่กลับมาสักทีจนเวลาอาหารเย็นจบลงก็ยังไม่มา แถมบ้านก็เงียบเหงาไร้ผู้คนเพราะไม่มีใครอยู่ภายในบ้านหลังนี้เลยมีเพียงเธอกับเขา
อาหารเย็นวันนี้ปภินดาก็เลยต้องเป็นผู้รับผิดชอบไปไม่อาจเกี่ยงงอนใครได้ เธอเลยจัดการสั่งจากข้างนอกมาให้เขากับเธอได้กินกันตายกันไปก่อน แล้วพรุ่งนี้ค่อยหาทางแก้ไขกันใหม่
ก็สั่งพวกอาหารอ่อนๆคล้ายๆกับของทางโรงพยาบาลให้เขานั่นแหละ ไม่ได้มีอะไรพิเศษไปกว่านั้น เพราะเธอก็ดูแลคนป่วยไม่เก่งหรือไม่เป็นเลยก็ว่าได้
“คุณเคยมีลูกน้องที่คอยทำงานให้เป็นสิบๆคนอยู่ภายในบ้านหลังนี้”
พอกินมื้อเย็นกันเรียบร้อยแล้ว ป
