ตอนที่ 13 ไร้ยางอาย
เสียงสวบสาบดังออกมาจากในห้อง เจียอีเงี่ยหูฟัง ครั้นเมื่อได้ยินเสียงไอแห้ง ๆ ของพระชายานางก็รีบอ้าปากถามขึ้นอย่างใส่ใจ
"พระชายารับน้ำชาแก้กระหายหรือไม่เพคะ" เซียวเยวี่ยหลันชะงักขึ้น เมื่อวานพวกนางเพิ่งเข้ามาอยู่ในจวนจวิ้นอ๋อง สาวใช้คนสนิทที่นางพามาด้วยก็มีเพียงสองคน และนางก็บอกให้ทั้งคู่ไปพัก ไม่ต้องมานอนเฝ้าหน้าห้อง แล้วเหตุใดเจียอีและเถาเป่าจึงมาอยู่ตรงนี้ เห็นได้ชัดว่าสาวใช้ดื้อด้านไม่ยอมเชื่อฟัง หากถามว่านางไม่พอใจหรือไม่ ย่อมไม่!...เพราะรู้ดีว่าพวกนางเป็นห่วง
"เข้ามาเถอะ" เจียอียกชุดชาเข้าไปในห้อง กลิ่นหอมใบชาพร้อมกับไอร้อนฟุ้งกระจาย หัวใจของเซียวเยวี่ยหลันพลันสงบลง นางยกจอกชาขึ้นดื่มจนหมดถ้วย อาการงัวเงียพลันหายไป ร่างกายรู้สึกตื่นตัวขึ้น
"เพิ่งจะยามอิ๋น[1] ท้องฟ้ายังคงมืดอยู่ พระชายาจะบรรทมต่ออีกนิดดีหรือไม่เพคะ"
"ไม่ละตื่นแล้วข้าก็ไม่
