12 : 25 pm
ร่างบางของเฌอวาเดินขมวดคิ้วทำหน้ายุ่งออกจากห้องสอบมาแทบจะคนสุดท้ายของคลาส เธอไม่มีสมาธิในการทำข้อสอบเลยจริงๆ ไม่ว่าจะอ่านทบทวนมาเยอะแค่ไหนก็เหมือนไม่เข้าหัวเลย ถ้าผลการเรียนเทอมนี้ออกมาแย่กว่าทุกเทอมก็ไม่แปลกใจเลย
"อ้าว นึกว่าไปกันแล้ว" เพียงแค่ก้าวเดินออกมาจากประตูห้องได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องชะงัก เมื่อเพื่อนๆ ของเธอยังคงยืนรอเธออยู่หน้าห้อง รวมถึงเทมส์เองก็ยืนอยู่ด้วย ทั้งที่พวกเขาออกมาก่อนเธอตั้งนานแล้ว
"รอเธอนั่นแหละ ไปเหอะ หิว" เป็นการันต์ที่เป็นคนเอ่ยพูดขึ้น
เฌอวาพยักหน้ารับแล้วเดินตามทันที เธอเดินรั้งท้ายสุดในกลุ่ม ต่างจากทุกทีที่มักจะเดินนำหน้า สายตาเพ็งมองร่างสูงสง่าที่คุ้นเคยของคนที่เดินอยู่หน้าสุดด้วยความรู้สึกสับสน เขาไม่คิดจะคุยหรือทักเธอเลยสักคำ เห็นหน้าก็แค่มองด้วยสายตาเรียบนิ่งใบหน้าเรียบเฉยอย่างปกติของเขา
ด้วยความเคยชินที่แทบไม่เคยต้องเดินไปซื้อข้าวด้วยตัวเอง ทำ
