วันต่อมา…
กลิ่นหอมของอาหารที่ลอยฟุ้งเข้ามาเตะจมูก ทำให้ร่างบางที่เพิ่งจะเปิดประตูห้องนอนออกมาถึงกับชะงัก ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันแน่นอย่างทำตัวไม่ถูก เมื่อรู้ดีว่ากลิ่นหอมของอาหารมื้อสายในวันนี้มาจากฝีมือใคร
"ตื่นแล้วเหรอ"
เสียงทุ้มเอ่ยทักขึ้น ทำให้คนที่เผลอเหม่อลอยไปชั่วขณะดึงตัวเองกลับมา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองไปที่เจ้าของคำถามแล้วรีบเบือนหน้าหลบสายตา
"ทำไมยังอยู่" เสียงเล็กเอ่ยถามออกไป เธอยังคงพยายามทำตัวปกติเหมือนเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่หลักฐานก็ชัดเจนในทุกก้าวเดินของเธอ ที่ยังรู้สึกเจ็บระบมอยู่ที่กลางกายสาว
"แล้วจะให้ไปไหน วันนี้ก็ไม่ได้มีเรียน" เทมส์ตอบกลับเสียงทุ้มปกติ พร้อมกับยกถ้วยข้าวต้มมาจัดวางบนโต๊ะทานอาหารไปด้วย
"มาทานข้าวจะได้ทานยา"
เฌอวายืนนิ่งอย่างลังเลอยู่สักพัก ก่อนจะยอมเดินไปนั่งที่เก้าอี้อย่างไม่ได้พูดอะไร แต่ไม่ทันจะได้นั่งลงก็ต้องชะงัก เมื่อสายตาเหลื
