ตอนที่ 5 วัวนม
1059 คำ
รถเอทีวีขับเคลื่อนผ่านไร่อโวคาโด้ และองุ่น ก่อนเจ้าของจอดรถ แลเดินทางไปยังเป้าหมายเพื่อดูแลคนงานให้เก็บผลผลิตเพื่อทำการส่งออกยังต่างประเทศ ยกแขนเท้าเอวจ้องมองไร่อันกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา ผลผลิตรอบนี้ค่อนข้างดี ถ้าหากขายคงได้ราคาไม่น้อย ตลาดกำลังต้องการ
เสร็จจากสั่งลูกน้อง คนสวยสตาร์ทรถขับเคลื่อนไปยังท้ายไร่ในทันที เพื่อตรวจสอบดูเขตแดน คนอย่างเมธาสิทธิ์ก็แค่ผู้ชายนิสัยเสีย แต่ไร่อีกฝากกลับไม่เป็นเช่นนั้น ผู้ชายคนนั้น ไม่น่าไว้ใจ ชาวบ้านแถวนี้ต่างรู้กันดี
เธอจอดรถก้าวลง หยิบกล้องส่องทางไกลออกมาสำรวจโดยรอบ แล้วระบายลมหายใจ นับวันความเงียบสงบแทบไม่มี เห็นคนมากมายในบ้านไร่ข้างๆ กำลังสุ่มหัวทำอะไรบางอย่าง เธอรู้สึกสังหรณ์ใจชอบกล ตัดสินใจเลี้ยวรถออกมา เพื่อไปยังลำธาร ทว่ากลับเห็นรถคุ้นเคยจอดอยู่ มธุรดารีบจอดรถตนเอง แล้วย่องเงียบในทันที
สายตามองเห็นร่างสูงใหญ่กำลังนอนแช่น้ำอย่างอารมณ์ดี ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด พอเห็นพ่อเอาอกเอาใจยิ่งทำให้รู้สึกอยากจัดการไอ้หมอนี่จริง ๆ จับเอวหยิบหนังสติ๊กออกมา แล้วมองหาก้อนหินขนาดพอเหมาะ กระตุกยิ้มมุมปาก มองเป้าหมายแล้วส่งลูกหินออกไป
ปัก!
“โอ้ย!” คนโดนร้องออกมา แล้วหันรีหันขวางมองหา
มธุรดารีบหลบหลังก้อนหิน แล้วย่องออกมาอย่างรวดเร็ว หยิบกล้องส่องทางไกลเพื่อดูผลงานตนเอง เห็นกุมศรีษะในมือมีเลือดสีแดงสดไหลซึม คนทำยกมือปิดปาก
“นี่แรงไปงั้นเหรอ” มธุรดานึกในใจ “ชิ! แค่นั้นไม่ตายหรอก”
คนสวยรีบเดินหนีออกมา แล้วสตาร์ทขับออกไป เสียงเครื่องทำให้เมธาสิทธิ์ชะงักขบกรามแน่น เพราะรู้ดีว่าเป็นผลงานของผู้ใด
“ยัยตัวแสบเอ้ย จะเอาคืนให้สาสมเลยทีเดียว” ชายหนุ่มคำราม
รถกระบะสีดำจอดหน้าบ้าน เมธาสิทธิ์กุมศีรษะตนเองเดินเข้าด้านใน ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวสะอาด จมูกโด่ง ดวงตาคม ก้าวสวนมาสองเท้าชะงักมองมือพี่ชายด้วยความตกใจ
“อ้าวพี่สิทธิ์ โดนอะไรมา!” เมธียุทธ์เอ่ยถาม สีหน้าแปลกใจ ปกติพี่ชายไม่ค่อยพลาด
“โดนลอบกัดน่ะสิ”
“ใครอีกล่ะคราวนี้”
คนเป็นพี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ตอนนี้ก็ยังไม่แน่ใจ อะไรทำให้มธุรดาเกลียดเขานักหนา
“คนเดิม”
เมธียุทธ์หลุดหัวเราะลั่น เก่งทุกเรื่อง แต่ทำไมพี่ชายถึงแพ้ทางสาวไร่ข้าง ๆ อย่างคุณมธุรดาด้วยนะ ไม่เข้าใจเลย
“ให้น้องทำแผลให้ไหมพี่สิทธิ์”
“ได้ก็ดีสิหมอ”
เมธียุทธ์หยิบยาสามัญประจำบ้านออกมา จัดการทำแผลให้พี่ชายเสร็จสรรพ
“ทีหลังก็ระวังตัวบ้างนะพี่สิทธิ์ วันนี้ได้แผลที่หัว วันหลังคุณดาเขาอาจฟันหัวพี่มาก็ได้ ถ้าพี่ไปกวนเขามาก ๆ”
“ใครไปกวน พี่แค่อยากสนิทสนมกับไร่ข้าง ๆ มันผิดตรงไหน กับกำนันมงคลพี่ก็ไปมาหาสู่กันนานแล้ว ยัยนั้นต่างหากที่ผิดปกติ พอกลับมาก็ตั้งแง่ไม่ชอบหน้าพี่เลย!”
“พี่ไปทำอะไรให้คุณดาไม่ชอบหรือเปล่า กับผมเธอก็ดีออก”
“สงสัยอยู่กรุงเทพนาน เลยชอบหนุ่มขาว หล่อ เจ้าสำอางเหมือแกมั้ง” ชายหนุ่มประชด
คนเป็นน้องหัวเราะ แล้วหยิบกล่องยาไปเก็บที่เดิม
“พี่ก็ลองพูดกับคุณดาดี ๆ อย่าไปกวนอารมณ์เธอนัก ได้ข่าวว่าพี่ไปตามจีบเพื่อนคุณดาด้วยนี่ แล้วเธอจะไม่หงุดหงิดพี่ได้ยังไง”
“นี่มันเรื่องของหัวใจ ถ้ารุ่งไม่เล่นด้วย พี่จะเข้าไปยุ่งหรือไง!”
เมธียุทธ์ตบไหล่พี่ชายเบาๆ
“เอาเป็นว่าพี่ก็อย่าไปคิดแก้แค้นอะไรเลยดีกว่า เดี๋ยวจะทะเลาะกันใหญ่โตป่าว ๆ”
“ฉันไม่ทำหรอก ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว!”
“ก็ดีแล้ว ผมไปโรงพยาบาลก่อนนะ”
พี่ชายสบตาน้อง “แล้วจะกลับมาเมื่อไหร่”
“อาทิตย์หน้าครับ”
“อืม”
ด้านอีกฝ่ายจอดรถเอทีวี แล้วควงกุญแจ หัวเราะในลำคออย่างอารมณ์ดี จนคนเป็นพ่อมองด้วยความแปลกใจ ดูท่าวันนี้ยัยลูกสาวตัวแสบคงไปทำเรื่องอะไรมาอีกแน่ และคนโดนคงไม่พ้นหนุ่มไรข้าง ๆ แน่นอน
รถกระบะจอดตรงลานดินหน้าบ้าน เจ้าของก้าวลงมาพร้อมกับเอกสารในมือ พอเข้าในบ้านกำนันมงคลออกมาต้อนรับ เจ้าบ้านมองศีรษะที่มีผ้าพันแผลอยู่ ยิ้มแห้ง ๆ ด้วยความรู้สึกสังหรณ์บางอย่าง และหวังในใจว่า คงไม่ใช่ฝีมือบุตรสาวตนเอง
“ผมเอาแบบคอกม้ามาให้กำนันดูครับ”
“เสร็จแล้วเหรอครับ” มงคลถามสีหน้าแช่มชื่น
“เสร็จเรียบร้อยแล้วครับ”
กำนันเชิญแขกนั่งเก้าอี้ แล้วสนทนากัน ประตูห้องนอนเปิดออก ร่างบางก้าวออกมา จังหวะนั้นดวงตาสองคู่สบกัน เธอปิดปากพยายามเก็บอาการไม่ให้หัวเราะลั่นออกมา สองเท้าก้าวผ่าน
“จะไปไหน!” คนเป็นพ่อถามเสียงลั่น
มธุรดาหยุดเท้าแล้วหันกลับมา พร้อมยิ้มกว้าง
“ไปเก็บมะม่วง อยากกินของเปรี้ยว!”
“ท้องหรือไง!”
คนฟังตาโต ผิวแก้มแดงปลั่ง
“พ่อพูดงี้ได้ไง จะให้ไปท้องกับใคร ดูพูดเข้านี่ลูกพ่อนะ!”
“ก็ร้อยวันพันปีไม่เห็นแกกิน อยู่ดี ๆ อยากกิน ก็นึกว่าท้อง”
คนฟังฮึดฮัด เดินกระแทกส้นเท้าออกไป กำนันมงคลหัวเราะถูกใจกับท่าทางบุตรสาว เมธาสิทธิ์เหลือบมองแล้วอมยิ้ม
“อย่าไปสนใจยัยลูกสาวผมเลยครับ ชอบทำตัวขวางโลก”
“ครับคุณอา”
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ชายหนุ่มยกมือกระพุ่มไหว้ แล้วลุกยืน จบงานที่นี่เขาต้องไปดูพ่อพันธ์ที่เพิ่งสั่งซื้อมาอีก
“จะกลับเลยเหรอ ไม่อยู่ทานข้าวด้วยกันสักหน่อย”
“ผมต้องไปดูพ่อพันธุ์น่ะครับ เพิ่งสั่งซื้อมา”
“ถ้าอย่างนั้นเดินทางดี ๆ”
“ครับ ผมลานะครับอา”
“ได้ๆ”
- ผู้เขียน
