สายตาสารวัตรแน่วแน่ทำเอาทุกคนรู้สึกใจชื้นขึ้นมา
กำนันมงคลเหลือบมองไปยังชายหนุ่ม ที่ตนเองมอบหมายหน้าที่ให้ดูแลบุตรสาว มธุรดาหันกลับมามองเขา เห็นแขนยังมีเลือดไหลซึมออกมาไม่หยุด
“ไปหาหมอได้แล้ว!” คนสวยส่งเสียงดุ
กำนันมงคลเข้ามาตรวจสอบ เพื่อดูอาการบาดเจ็บ
“ไปหาหมอดีกว่าสิทธิ์ ปล่อยไว้ติดเชื้อจะยุ่งยาก”
เขาพยักหน้า “ครับ”
“ให้ยัยดาไปเป็นเพื่อนก็แล้วกัน ก่อเรื่องไว้ก็ต้องดูแลคนที่ไปช่วย”
มธุรดาเหลือบมองบิดา แล้วสบตาคนเจ็บ
“ดารู้แล้วค่ะพ่อ” พูดจบ เธอดึงให้คนตัวใหญ่มายังรถ แล้วขับเคลื่อนไป
กำนันมงคลสบตากับสารวัตร ก่อนเสียงมือถือดังขึ้น เจ้าของเครื่องล้วงกระเป๋ากดรับสาย สีหน้ายินดีเมื่อได้รับข่าวดี ก่อนวางลง
“ผมเจอปืนแล้วครับ”
มงคลคลี่ยิ้ม สีหน้าคลายกังวล
“แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อยครับ ที่ลูกสาวผมลงทุนทำไปไม่เสียเปล่า”
“ครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
“ครับ”
สุรวุฒิขึ้นรถ แล้วให้ลูก
