NUMB PUT :: CHAPTER 1 [100%]
1004 คำ
“ไม่ได้บอกให้ฉันซักให้สักหน่อย”
“ถ้าไม่ซักก็เหม็นเน่าอยู่ในห้องนี่ล่ะ ซกมกมากผู้หญิงอะไรวะ” นัมเขกหัวฉันที่นอนคว่ำกับเตียงนอน ไม่รู้ง่วงอยากนอนแล้ว ฉันหยิบมือถือมาเปิดเพลงของวีฟังเพื่อจะได้หลับสบาย แต่ทว่ากับรู้สึกถึงฝ่ามืออุ่นร้อนแทรกผ่านเข้ามาวางบนแผ่นหลัง เนื่องจากฉันนอนไม่เคยสวมเสื้อในและสวมแค่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ตัวเดียว
“ไม่เอานะนัม ฉันบอกแล้วไงว่าเหนื่อย”
“ก็นอนไปสิ จะนวดให้” ฉันดิ้นไปมาแต่นัมก็นั่งทับฉันไว้จนขยับไม่ได้
“ปิดเพลงพม่าด้วย รำคาญ”
“จะฟัง จะได้นอนหลับสบาย”
“ผัวก็ทำให้หลับสบายได้ ปิดเลย!” นัมคว้ามือถือฉันไปกดปิดเพลง จนฉันเอียงใบหน้าไปมองเขาอย่างหงุดหงิด “แม้แต่หน้าจอมือถือยังตั้งหน้ามัน มีผัวไว้ทำไมวะเนี่ย”
“มีไว้เอาไง”
“งั้นเอาเลยปะล่ะ” ริมฝีปากร้อนโน้มมาจูบแก้มฉันเบาๆ มือก็ลูบไล้ไปมาตามแผ่นหลังเนียน จนฉันขนลุกไปหมด ไม่เคยต้านทานสัมผัสของนัมได้เลยสักครั้ง เขาจับฉันพลิกตัวมาเผชิญหน้าก่อนจะก้มลงปิดปากฉันด้วยรสจูบที่ห่างหายไปนาน ลิ้นร้อนของเขาตวัดดูกลืนจนฉันแอ่นตัวหาฝ่ามือซึ่งกำลังเล่นกับก้อนเนื้อทั้งสองข้างของฉัน
“อื้อออ” เสียงครวญครางดังออกมาจากลำคอของเราสองคน หนำซ้ำนัมยังเลื่อนใบหน้ามาซุกไซ้ลำคอของฉัน พรมจูบไปมาและต่ำมายังทรวงอก ดูดกลืนทันทีจนฉันร้อนไปหมดทั้งตัวและหัวใจ
“ให้กินนมอย่างเดียวนะ”
“เบื่ออะ เมื่อไหร่จะได้กินเธอสักทีเนี่ย สองเดือนแล้วนะโฟม!” นัมผงกใบหน้าขึ้นมามองฉันด้วยสีหน้าหงุดหงิด ก่อนจะผละออกไปนั่งเล่นเกมตามเดิม
“นายก็รู้ว่าฉันเรียนหนัก”
“เบื่อ”
ฉันเงียบไปทันทีเมื่อมองใบหน้าหล่อด้านข้าง ตกลงที่เราคบกันคืออะไร? นัมต้องการอะไรจากฉันกันแน่ เซ็กส์หรือความรัก หรือผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนข้างเขา
ต้องการอะไรกันแน่...
“นายคบกับฉัน ต้องการอะไรกันแน่นัม?”
“อะไร”
“เซ็กส์หรือคนรัก” เขาไม่พูดอะไร จับจ้องทีวีตรงปลายเตียงจนฉันลุกขึ้นนั่งมองเขา “ตอบดิ”
“แล้วมันไม่ใช่หรือไง มีเมียก็ต้องเอา ไม่งั้นจะมีเมียทำไม?”
“งั้นถ้ามีฉันแล้ว นายจะไปเคี้ยวผู้หญิงคนอื่นทำไม”
“แล้วเธอให้ฉันเอาหรือเปล่าล่ะ”
“...”
“เรียนหนักฉันก็โอเค แต่เคยมีเวลาให้ฉันบ้างเปล่าวันๆ ก็เอาแต่บ้าเกาหลี บ้าผู้ชายคนอื่น... เธอล่ะมีผัวอย่างฉันไว้ทำไม”
“รักไง” นัมเบือนหน้าหนีฉันทันทีที่ฉันตอบความจริง เขาไม่เคยบอกรักฉัน ตั้งแต่คบกันมาฉันไม่เคยได้รับคำว่ารักจากเขาเลย มีแต่ฉันที่พูดอยู่เสมอ แต่ก็ไม่เคยเรียกร้องให้เขาพูด
“ฉันรักนายไงนัม” พูดจบฉันก็เดินออกจากห้องนอนไป นั่งลงตรงหน้าจอคอมพิวเตอร์กุมขมับกับเรื่องที่ทะเลาะกัน เราสองคนมาทะเลาะกับเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้ทุกทีเลยสินะ ฉันรู้ว่านัมต้องการมากแค่ไหน และตัวฉันเองก็รู้ดีว่าไม่ได้เป็นเมียที่ดีพอทำให้เขามีความสุขได้ และฉันควรทำยังไงล่ะ ควรทำยังไงให้เรื่องแบบนี้ไม่ใช่ปัญหาในการทะเลาะอยู่เรื่อยไป
รุ่งเช้าฉันตื่นขึ้นมาบนเตียงนอน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนข้างกายอุ้มฉันจากหน้าจอคอมมานอนบนเตียง ฉันถอนหายใจโน้มไปจูบแก้มเขาจนนัมลืมตาขึ้นมา
“หายงอนแล้ว?”
“ไม่เคยงอน”
“แล้วเมื่อคืนหนีไปนอนหน้าคอมทำไม” ฉันไม่ตอบอะไร จนนัมคว้าร่างฉันไปนอนบนตัวเขา ริมฝีปากร้อนจูบปากฉันอย่างแนบแน่น
“ว่าไงครับ”
“ฉันจะไม่พูดเรื่องนั้นอีกแล้ว อะไรที่ทำให้เราทะเลาะกันฉันจะไม่พูด”
“...”
“จากนี้ฉันจะให้เวลากับนายบ้างนะนัม ขอโทษที่ทำหน้าที่ของแฟนไม่ดีพอ” เพื่อให้ทุกอย่างมันเป็นเหมือนเดิม ฉันควรจะทำอะไรเพื่อคนตรงหน้าบ้าง นัมอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่ดี ไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น แต่สิ่งที่เขาปฏิบัติกับฉัน มันปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาแคร์ฉันมากแค่ไหน รอยยิ้มของเขาฉีกยิ้มให้จนฉันขยับเอาจมูกตัวเองถูไถไปกับจมูกของเขา
“วันนี้รอรับนะ ดินเนอร์กัน”
“เอาจริงเหรอ?”
“อืม ดินเนอร์เสร็จ... เธอก็เสร็จฉันไง”
“หือ”
“พรุ่งนี้วันหยุด ไม่ต้องไปเรียน” อืม มีแผนสินะเด็กบ้าคนนี้เนี่ย! ฉันทำหน้านิ่งใส่เขาก่อนจะลุกขึ้นดึงมือเขาให้ลุกขึ้นนั่ง แน่นอนว่านัมทิ้งตัวจนฉันกระชากเขาขึ้นมาอีกครั้ง
“ไม่อยากลุกง่า”
“ไปส่งเร็ว จะได้รีบทำงานส่ง จะได้รีบมา...” นัมมองฉันที่โน้มใบหน้าไปยังข้างใบหูของเขา ริมฝีปากของฉันจูบลงเบาๆ จนนัมกอดเอวฉันไว้
“ดูแลนายบนเตียง”
“หึ” ฉันผลักร่างสูงและวิ่งตรงเข้าห้องน้ำ ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาอย่างยิ้มๆ อย่างน้อยถ้าได้ทำเพื่อนัมบ้าง เขาอาจจะไม่พูดคำว่าเบื่อกับฉัน และเราก็จะไม่ทะเลาะกันอีก
เพราะฉันกลัว... กลัวว่าสักวัน นัมจะเบื่อฉันและทิ้งฉันไป ถ้าเป็นแบบนั้นฉันคงทำใจไม่ได้
เขาคือผู้ชายที่ฉันรักมากที่สุด และเป็นคนสุดท้ายในชีวิต
-FOAM TALK END-
- ผู้เขียน
