Not Love - ไม่รัก(อย่ากั๊ก)

#1 RAY ผมชื่อเรย์ ตอนนี้ผมกำลังงงอยู่ว่าเมื่อคืน...ผมมาอยู่ที่นี่พร้อมกับ...ผู้หญิงหน้าตาน่ารักที่นอนอยู่ข้างๆผมได้ยังไง เมื่อคืนแม่งโคตรเมาเลย แล้วผมแม่งก็จำห่าอะไรไม่ได้ซะด้วยดิ ผมจำได้แค่...ไอ้ตอมมันมาบอกว่าเคทท้อง ใช่เคทท้อง ผู้หญิงที่ผมเคยคุยด้วยเมื่อตอนปีหนึ่ง เธอเรียนห้องเดียวกับผม เธอสนิทกับไอ้ตอมเพราะมันเป็นน้องชายของสามีเธอ ผู้หญิงที่ผมแม่งโคตรจะถูกใจอยากได้เป็นแฟน แต่สุดท้าย ผมก็ต้องเสียใจจนเสียศูนย์เมื่อรู้ว่าเคทแม่งไม่เคยคิดอะไรกับผมเกินกว่าคำว่าเพื่อน เราสองคนคุยกันมาเกือบๆสี่เดือนตั้งแต่วันที่รายงานตัวเข้าเรียน เราเรียนปรับพื้นฐานมาด้วยกัน มีอะไรก็โทรคุยโทรปรึกษากัน ไปเที่ยวด้วยกันก็บ่อย ตอนนั้นผมแม่งเทใจไปให้เคทเกินครึ่งแล้ว อยู่ๆ ไอ้ตอมซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของผมมาตั้งแต่สมัยมัธยมก็มาบอกผมว่า เคทจะหมั้นกับพี่ชายฝาแฝดของมัน ไอ้เรื่องที่เธอมีคู่หมั้นแล้วผมก็พอจะรู้เพราะไอ้ตอมมันเคยบอก แต่ตอนนั้นเคทกับพี่ชายของมันยังไม่มีวี่แววว่าจะคบกันเลย จะมีก็แต่พี่ชายฝาแฝดของมันที่มาตามหวงตามหึงเคทตลอดเวลานั่นแหละ ผมเขม่นกับมันหลายต่อหลายครั้ง มันเองก็ไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมเหมือนกัน เพราะมันรู้ว่าผมคิดยังไงกับเคท สุดท้าย...ผมก็ต้องแพ้มันเพราะว่าเคทรักมันแค่คนเดียว รักมาตั้งนาน รักไม่เคยเปลี่ยนแปลง เรื่องนั้นเคทไม่เคยบอกผม มันเลยทำให้ผมมีหวังไง ไม่อย่างนั้น...ผมคงไม่ทุ่มเททุกอย่างเพื่อเธอหรอก "อือ..." เสียงครางอย่างรำคาญของผู้หญิงที่นอนอยู่ข้างๆผมดังขึ้นเมื่อผมขยับตัวเพื่อหาโทรศัพท์มือถือของตัวเอง ฉิบหายแล้วไง อยู่บนเตียงด้วยกันสองต่อสองแบบนี้แถมเสื้อผ้าไม่มีติดตัวสักชิ้น แบบนี้...แม่งโคตรชัดเลยว่าเมื่อคืนผมทำอะไรกับเจ้าของร่างบางที่นอนอยู่ข้างๆบ้าง นี่ยังไม่รู้เลยว่าผมได้ป้องกันไปรึเปล่า ถึงผมจะหิ้วผู้หญิงมานอนที่ห้องไม่เคยซ้ำหน้า แต่ผมก็ไม่เคยสะเพร่าถึงขั้นไม่ป้องกันเลยแม้แต่ครั้งเดียว ผมไม่ได้เลวนะ ผมแค่โสด คนโสดทำอะไรก็ไม่ผิดถูกมั้ย แล้วอีกอย่างผู้หญิงพวกนั้นก็ยอมมานอนกับผมเองด้วย ผมไม่ได้บังคับมาซะหน่อย ถ้าวันไหนที่ผมมีเจ้าของ ผมก็พร้อมจะเป็นคนดี แต่ผมคิดว่า...ผมคงไม่มีใครง่ายๆหรอก เพราะว่าใจผมยังมีแค่เคทคนเดียวที่ยังอยู่ในนี้ ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นของคนอื่น แต่ผมไม่เคยเลิกรักเธอได้เลย ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน... ผมไม่ได้หวังถึงขั้นอยากได้เธอมาเป็นของตัวเองหรอก เพราะผมรู้ว่ามันผิด ผมรู้ว่าลิมิตของตัวเองมีแค่ไหน ผมไม่เคยคิดอยากจะแย่งของๆใคร ทุกวันนี้ผมก็แค่รอเวลาเท่านั้นแหละ ผมหวังว่าผมจะลืมผู้หญิงที่ตัวเองถูกใจได้สักวัน เคทเป็นคนสวย น่ารัก พูดเก่ง ใครๆก็หลงรักเธอ ไม่แปลกที่เธอจะทำให้ผมหลงรักเธอจนถอนตัวไม่ขึ้นแบบนี้... "ฉิบหายแล้วกู" ผมสบถออกมาอย่างหงุดหงิดเมื่อเลิกผ้าห่มขึ้นมาแล้วพบรอยเลือดเปรอะเป็นรอยเล็กๆอยู่ตรงกลางเตียง ผู้หญิงคนนี้ผมเป็นคนเปิดบริสุทธิ์เธอ ตื่นมาเธอจะต้องโวยวายแน่ๆ นี่มันอะไรกันวะเนี่ย ผมหิ้วผู้หญิงใสๆแบบนี้มานอนด้วยได้ยังไงวะ แล้วเมื่อคืนผมปล้ำเธอยังไง เธอเป็นคนยอมผมเองรึเปล่าก็ไม่รู้ ผมแม่งจำห่าอะไรไม่ได้เลยเนี่ย แม่งเมาฉิบหายอ่ะ เมาแบบทิ้งตัวเลย "อือ เมื่อคืนใครมาส่งกู" ผมโทรหาไอ้ตอมเป็นคนแรกเพราะผมคิดว่ามันน่าจะมีสติที่สุดในกลุ่มละ มันต้องขับรถไปหาเมียมันที่บ้าน ต้องไปง้อเมียสุดที่รักของมันอีก คงไม่น่าจะเมา (กูไม่รู้ว่ะ กูกลับมาก่อน) มันตอบผมอย่างงัวเงีย "กูหิ้วผู้หญิงที่ไหนมานอนด้วยก็ไม่รู้เนี่ย แม่งเมาไม่รู้เรื่องห่าอะไรเลย" ผมระบายกับมัน (ใช่น้องคนนั้นป่ะวะ ที่มึงเรียกให้มานั่งด้วยอ่ะ เห็นว่าเป็นเด็กนั่งดริ๊งค์) ไอ้ตอมมันบอก "เด็กนั่งดริ๊งค์ห่าอะไร กูว่าไม่น่าใช่" ผมมองสำรวจร่างเล็กที่ยังคุดคู้อยู่ในผ้าห่ม ก่อนที่จะเปิดดูรอยเลือดที่มันเลอะอีกครั้ง (ใช่ดิ เห็นว่าน้องเขามาทำงานเมื่อคืนเป็นคืนแรก มึงนี่มันเลวจริงๆ ล่อเด็กใหม่ซะด้วย) ไอ้ตอมมันแซวผม "นั่นแหละกูกำลังเครียดเลย" ผมบอกมัน (มึงจะเครียดทำไมวะ น้องเขาตื่นมามึงก็แค่ให้เงินแบบที่เคยทำก็จบ) ไอ้ตอมมันแนะผม "กูเปิดซิงน้องเค้าดิ ไม่รู้ว่าได้ป้องกันรึเปล่า" ผมบอกไอ้ตอมออกไปอย่างกังวล ก่อนที่จะขยี้หัวตัวเองอย่างทำอะไรไม่ถูก (ไอ้เชี่ยเรย์ มึงอย่าบอกนะว่ามึงพลาด) "ก็กูบอกว่าเมา จำห่าอะไรไม่ได้เลยเนี่ย ทำท่าไหนอะไรยังไงบ้างก็ไม่รู้" ผมบอกไอ้ตอมออกไป เพราะรู้ว่ามันไม่ปากโป้งแน่นอน (มึงคุยกับน้องเขาดีๆก็แล้วกัน ค่อยๆพูดกับน้องเขา ค่อยๆเคลียร์กัน ถามเขาก็แล้วกันว่าจะเอายังไง) ไอ้ตอมมันว่า "ก็คงต้องงั้น กูเมานี่หว่า ไม่ได้ตั้งใจ" ผมบอก (เออ งั้นแค่นี้ก่อน ป่านนี้เมียกูไม่ออกไปข้างนอกแล้วเหรอ) ไอ้ตอมมันพูดแล้วรีบร้อนวางสายไปเลย สงสัยจะรีบไปเอาใจเมียที่กำลังท้องอยู่ เรื่องนี้มันโคตรเครียดเลย มันมาระบายกับผมเรื่องปั้นหยาบ่อยๆ เมียมันก็โคตรใจแข็งเลย ไม่รู้ว่างอนอะไรมันนักหนา "กรี๊ดดดดด!!!" "เห้ย! อะไรของเธอวะ เสียงดัง...ฉิบ..." น้ำเสียงของผมขาดหายไปเมื่อหันมาแล้วเห็นผู้หญิงคนที่นอนข้างๆกำลังร้องไห้ฟูมฟายอยู่ หน้าตาถือว่าน่ารักไม่น้อย แต่แม่งไม่ใช่สเปคผมไง ผมไม่ชอบผู้หญิงหน้าหวานดูน่าทะนุถนอมแบบนี้ "นายทำอะไรฉันเนี่ย ฮือ...ไอ้คนเลว ไอ้ชั่ว แกข่มขืนฉันเหรอ แกต้องไม่ตายดี แกต้องโดน!" เธอพูดพลางหันมาบีบคอผมจน...ผ้าห่มที่เธอดึงมาคลุมตัวก่อนหน้านี้มันร่นลงมาจน...หน้าอกหน้าใจขนาดพอดีมือโชว์หราต่อหน้าต่อตาผม "อึก..." ผมเป็นผู้ชายไง แล้วผมมันก็แบบไวต่ออะไรแบบนี้ซะด้วยดิ เห็นแล้วแบบ "ไอ้ชั่ว แกแอบมองหน้าอกฉัน...แก..." "เลิกโวยวายสักทีได้มั้ย เดี๋ยวจับปล้ำแม่งอีกรอบเลย" "อึก..." เธอเงียบลงไปทันทีที่ผมขู่ออกไปแบบนั้น สงสัยจะกลัวจริงว่ะ "ชื่ออะไร? แล้วเมื่อคืน มานอนกับฉันได้ยังไง?" ผมถามในสิ่งที่สงสัยกับเธอ "อึก..." แต่เธอก็ไม่ตอบผมไง เอาแต่ร้องไห้แล้วก็ส่ายหน้าไปมาเหมือนกับจำอะไรไม่ได้อย่างนั้นแหละ "มิน...จำอะไรไม่ได้เลยค่ะ มันงงๆไปหมด" เธอตอบผมออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ ก่อนที่จะสะอึกสะอื้นออกมาจนตัวโยน "จำอะไรไม่ได้ ทำไมจำไม่ได้?" ผมถามเธอพลางลอบมองใบหน้าหวานๆที่ตอนนี้เปรอะคราบน้ำตาไปด้วย ทำไมดูเด็กขนาดนี้วะเนี่ย "มินจำได้แค่ดื่มเหล้าไปแก้วนึง แล้วหลังจากนั้น...ก็จำอะไรไม่ได้อีกเลยค่ะ" เธออาจจะโดนวางยาก็ๆได้ แต่ใครทำวะ ไม่น่าจะใช่เพื่อนผมหรอกมั้ง เพราะพวกเพื่อนๆผมไม่มีนิสัยเลวๆแบบนั้น "ใครให้เธอดื่ม เพื่อนฉันเหรอ?" ผมถาม "อึก...ไม่รู้ค่ะ มิน...จำไม่ได้..." "แล้วนี่บ้านอยู่ไหน จะไปส่ง รีบไปอาบน้ำแต่งตัวซะไป" "บ้านอยู่เชียงใหม่ค่ะ" "บ้านอยู่เชียงใหม่? ล้อเล่นรึเปล่า? แล้วเธอมาทำอะไรที่ผับดึกๆดื่นๆแบบนั้น" "ไปทำงานค่ะ" "ทำงาน? โอเค ฉันเข้าใจละ บ้านเธออยู่เชียงใหม่ แต่เธอมาทำงานที่นี่ เอาเป็นว่าฉันจะถามใหม่ ตอนนี้เธอพักอยู่ที่ไหน?" "หอพักกุลสตรี หลังมอ.BRค่ะ" เธอตอบผมออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ หอพักหลังมอผมงั้นเหรอ? งั้นแสดงว่าเธอก็จะต้องเป็นนักศึกษาในมอผมด้วยสิ ไม่งั้นคงไม่ไปอยู่หอนั้นไม่ได้หรอก "แล้วเธอกลับหอได้เหรอ ทำงานดึกแบบนั้นน่ะ" ผมถามเพราะว่าผมรู้กฎของหอนั้นดี "มินขอร้องเจ้าของหอไว้น่ะค่ะ บอกว่าออกไปทำงาน เขาเลย...ให้กุญแจรั้วไว้" "เรียนอยู่ปีไหนแล้ว" ผมถามต่อ "ปีหนึ่งค่ะ" อ่า เป็นรุ่นน้องผม เด็กจริงด้วย "เรียนคณะอะไร?" "สะ...สถาปัตย์ค่ะ" คณะเดียวกันด้วย นี่มันเรื่องบังเอิญใช่มั้ย ใครก็ได้บอกผมที เรียนคณะเดียวกันแต่ผมไม่เคยเห็นหน้าเธอ อาจเพราะ…เธอไม่ได้โดดเด่นจนเข้าตาล่ะมั้ง "งั้นไปอาบน้ำแต่งตัวไป ฉันจะไปส่ง" ผมบอกก่อนที่จะควานหาบ๊อกเซอร์มาสวมแล้วลุกออกมาอาบน้ำที่ห้องน้ำด้านนอก หลังจากอาบน้ำแต่งตัวกันเสร็จแล้ว ผมก็อาสาขับรถมาส่งเธอที่หอ อย่าเรียกว่าหอเลย ให้เรียกว่าสถานสงเคาระห์ผู้ยากไร้น่าจะดีกว่ามั้ง โคตรทรุดโทรมเลย เดินเข้าไปจะพังลงมาทับรึเปล่าก็ไม่รู้ แถมยังน่ากลัวอีกต่างหาก อย่างกับบ้านผีสิง "เดี๋ยว" แต่พอเธอจะลงจากรถ ผมก็คว้าข้อมือเล็กเอาไว้ได้ทันซะก่อน "คะ คะ?" เธอหันมาถามผมอย่างลนลาน ก่อนที่จะปัดมือผมออก "เอาเงินนี่ไป แล้วเรื่องเมื่อคืน ฉันขอโทษก็แล้วกัน เธอคงไม่ติดใจอะไรใช่มั้ย?" ผมพูดพร้อมกับยื่นเงินจำนวนหนึ่งไปให้เธอ แค่ให้เงินก็จบนะผมว่า... "..." "แล้วก็อย่าลืมเอาไปซื้อยาคุมมากินด้วยล่ะ ถ้ายังไม่อยากท้องทั้งที่ยังเพิ่งอยู่ปีหนึ่ง" "..." "ลงไปได้ละ ฉันรีบ"