หลังจากที่เคนนั่งกอดน้องแซมอยู่ด้านนอกพ่อของเซนก็ออกมาตามเคน พร้อมกับบอกว่าหมอเขาจะย้ายศพของซายไปไว้ที่ห้องดับจิตแล้วให้เคนพาน้องแซม เข้าไปทำพิธีขอขมาในห้อง แล้วก็ขออโหสิกรรมทุกๆอย่างที่ผ่านมาด้วย
แต่น้องแซมยังคงทำใจไม่ได้ เพราะน้ำยังคงไหลออกมาและก็ยังคงร้องไห้ไม่หยุด
"มี๊ครับ มี๊อย่าทิ้งผมไปเลยนะครับผมรักมี้นะมี้ยังไม่ตายใช่ไหมมี๊"
น้องแซม เขย่าตัวของแม่เบาๆเพื่อที่จะปลุกแม่ให้ตื่นขึ้นมา
แต่ร่างที่นอนอยู่กับแน่นิ่งไปแล้วไม่มีแม้แต่ลมหายใจ น้องแซมก็ก้มลงกราบเท้าแม่เป็นครั้งสุดท้าย
"ถ้าเป็นไปได้ผมอยากให้แม่กับมาหาผม แม่ครับแม่จะทิ้งผมไปจริงๆเหรอทั้งๆที่ผมก็พึ่งจะ10ขวบเอง" น้องแซมรู้สึกรู้สึกเครียดแล้วก็เสียใจสุดๆ
"เป็นเพราะน้า ถ้าน้าไม่ยิงมี๊ผมมี๊ผมคงไม่เป็นแบบนี้มี๊ผมคงไม่ตาย ผมเกลียดน้า น้าฆ่าแม่ผม ฮึก..ฮือ.."
"ลูกเอาอะไรมาพูด น้าเซนไม่ได้เป็นคนฆ่าแม่ของลูกนะ"
"ป๊าคิดว่าผมโง่ ผมรู้หมดทุกอย่าง รู้ตั้งแต่ป๊าจัดฉาก ให้คนอื่นรับกรรมแทนน้า ฮึก...ฮือ..แม่ผมผิดอะไรทำไมถึงยิงแม่ผม"
"เออ... น้าขอโทษนะแซมน้ารู้น้าผิด"
"ผมเกลียดน้า เพราะน้าแม่ผมถึงเป็นต้องตายนี้แบบนี้ ป๊าก็เกลียดมี๊ ป๊าไม่รักมี๊เลย "
"แซม ตาว่าไม่ใครอยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้หรอกนะแซมอย่าโทษใครเลย ทุกอย่างเรากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วหลานต้องอยู่กับปัจจุบันนะ"
"ไม่จริง ถ้าน้าเซนไม่ยิงมี๊มี๊คงไม่ตายแบบนี่ผมเกลียดน้าเซน ผมเกลียดป๊าแล้วผมก็เกลียดทุกๆคนด้วย" น้องแซมพูดจบก็วิ่งออกไปจากโรงพยาบาลทันทีส่วนเคนก็ได้แต่ยืนอึ้งทำอะไรไม่ได้ เพราะเคนก็หมดปัญญาแล้วเหมือนกัน เซนคนเป็นน้าก็ได้แต่นั่งร้องไห้ มันก็คงเป็นแบบที่หลานพูด
"ผมผิดเอง หลานพูดถูก ผมเป็นคนฆ่าพี่ซานฆ่าแม่ ผมมันเลว"
"อย่าโทษตัวเองเลยเซน ปัญหาทุกอย่างยอมมีทางออกเสมอนะน้องแซมยังเล็กอาจจะไม่เข้าใจอะไร"
"แต่หลานก็เกลียดผมไปแล้วนะพี่เคน"
"พี่จะคุยเรื่องนี้กับน้องแซมเอง เดี๋ยวพี่มานะพี่ขอตัวไปตามน้องแซมก่อนนะทำใจให้สบายพี่จะอธิบายทุกอย่างเองอย่าคิดมากเลย"
ถึงเคนจะพูดปลอบใจเซน แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะถึงยังไงน้องแซมก็เกลียดเซนไปแล้ว
เรื่องทุกอย่างมันแลดูวุ่นวายไปหมด ถ้าน้องครีมกลับมาจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ อนาคตข้างหน้ามันก็ไม่แน่ไม่นอน เพราะทุกคนไม่มีทางรู้ได้ว่าตัวเองจะเป็นยังไงต่อไป แต่ตอนนี้ไม่มีซานแล้วบนโลกใบนี้
"น้องครับเห็นเด็กตัวเล็กๆผู้ใส่เสื้อสีฟ้าวิ่งมาทางนี้บางไหมครับ"
"อ๋อ เห็นครับวิ่งร้องไห้ออกไปข้างนอกนะครับ"
"ขอบคุณมากๆนะครับ"
เคนรีบวิ่งตามน้องแซมออกไป เคนยังไม่รู้เลยว่าลูกจะไปไหน เคนรู้ว่าลูกเสียใจมากกับเรื่องที่เกิดขึ้น มันก็ไม่ต่างจากเคนหรอก เพราะเคนก็เสียใจมากเหมือนกัน เคนวิ่งมาจนมาถึงใต้ต้นไม้ใหญ่เคนก็เห็นน้องแซมนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น
"แซมลูก"
"อย่ามาจับตัวผม"
"ขอให้พ่อได้อธิบายหน่อยได้ไหม ลูกไม่อยู่ในเหตุการณ์ลูกไม่รู้หรอกว่าวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้น ลูกมีเหตุผลหน่อยได้ไหม เพราะทุกคนไม่อยากให้เป็นแบบนี้หรอกลูก ไม่ใช่ว่าพ่อไม่รักแม่ พ่อก็รักแม่มาก รักมากเหมือนกัน แต่ที่แม่เป็นแบบนั้นก็เพราะแม่ไปเชื่อเรื่องที่ยายของลูกใส่ความพ่อไงล่ะ"
"แต่ป๊าก็น่าจะรู้ ว่ามี๊เป็นคนจิตใจอ่อนไหวง่ายป๊าก็ยังให้มี๊ไปหายาย"
"ตอนแรกๆ มี๊ไม่เคยพูดให้ป๊าฟังเลยป๊าก็เลยไม่รู้ไง"
"ป๊าผมไม่ได้โง่นะครับผมรู้ความจริงหมดทั้งเรื่องที่ยายมาเมืองไทยเพราะใคร แต่ก็ป๊าเอาแต่ทำงานจนมี๊ต้องคิดว่าป๊ามีคนอื่นแต่มันก็คือความจริงป๊ามีคนอื่น"
"..."
"ป๊าเคยดูแลเอาใจใส่ ครอบครัวบ้างไหม ทั้งน้องทั้งมี๊ ป๊าก็เอาแต่ทำงานทำงานแล้วก็เอาแต่พาเมียน้อยป๊าไปเที่ยว ป๊ากลับมาก็นอนไม่เคยพามี๊ออกไปไหนเลย ป๊าตั้งแต่ทีแรก ผิดตั้งแต่เห็นคนอื่นสำคัญกว่าเรื่องครอบครัวตัวของตัวเอง ปะป๊าไม่รู้หรอกว่ามี๊ทรมานแค่ไหนมี๊โทรหาผมโทรไปร้องไห้กับผมทุกๆวันก็เพราะป๊าไม่เคยสนใจมี๊ไง มี๊ก็เลยกลัวทุกๆอย่างมี๊ก็คนอื่นแย่งความรักที่ป๊ามีต่อมี๊ไปหมด มี๊ถึงต้องกลัวกลัวเพราะมี๊รู้ความจริงไง ป๊ารู้ไหม ฮึก..ฮือ..ว่ามี๊ทรมานและรักป๊ามากแค่ไร"
"..."
" มี๊เก็บกดมากเก็บกดเพราะป๊าสนใจไม่สนใจมี๊ ตอนมี๊คลอดน้องแฝดป๊าไปอยู่ไหนทุกคนต่างบอกว่าป๊าไปเฝ้ามี๊ที่โรงพยาบาลแต่ป๊าไม่เคยไปเฝ้ามี๊เลย ป๊ามันคนเห็นแก่ตัว"
"..."
"ผมรู้นะว่าป๊าก็อย่างให้มี๊ตายเพราะอะไร เพราะป๊ามีเมียน้อยไง ป๊ามีเมียน้อยทุกคนก็รู้มี๊ก็รู้รวมทั้งผมก็รู้ที่มี๊ต้องตายแหละที่มี๊ต้องเป็นแบบนี้เพราะป๊าคนเดียวป๊าเป็นคนทำให้มี๊ต้องตายป๊ากดดันมี๊อยากให้มี้เป็นบ้า ป๊าไม่ใช่หรอที่เป็นคนคุยกับยายให้ยายกับมาที่เมืองไทยแล้วป๊าก็ทำเป็นไม่รู้อะไรเลย"
"..."
"ป๊ารักเมียน้อยป๊ามากป๊าทำไมไม่พามันเข้ามาอยู่บ้านแทนมี๊เลยหละ ที่มี๊ต้องเป็นแบบนี้เพราะมี๊รู้ความจริงทุกอย่างไง ทำไมครับผมรู้ความจริงป๊าถึงกับตกใจเลยหรอ เป็นไงล่ะมี๊ตายแล้วสมใจป๊ายัง ผมใจป๊ายังห๊ะ"
"..."
"นอกจากผมกับตาก็มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่เชื่อป๊า ป๊าทำรายครอบครัวเราป๊าทำรายทุกอย่างทุกอย่างมันพังเพราะป๊าไง มันพังเพราะป๊า ป๊ารักเมียน้อยป๊ามากกว่ามี๊ ยอมฆ่าเมียตัวเองเพราะเห็นคนอื่นดีกว่า ลูกเมียผมเสี่ยใจนะที่ผมเกิดมาเป็นลูกป้า ป้ารู้ไหมตั้งแต่มี้รู้ว่าป๊ามีเมียน้อยมี๊ร้องไห้เกือบตาย มี้ส่งผมไปอยู่กับตาเพราะมี๊ไม่อยากให้ผม เห็นภาพอุจาดตาไงป๊ามีมีความสุขกันมากกับเมียน้อย บอกมี้ว่าไปทำงานแต่ที่จริงพาเมียน้อยไปเที่ยวทะเล แกล้งร้องไห้ทั้งที่ในใจป๊าดีใจสุดๆ มี๊ต้องเก็บทุกอย่างไว้เพียงคนเดี๋ยวเพราะมี๊รักป๊ามากไง แต่ป๊าเคยให้ความรักมี๊กลับมาบางไหม "
"...."
"เคนได้แต่เงียบฟังลูกชายพูดแล้วก็ร้องไห้ออกมา เคนคงไม่คิดว่าลูกชายจะรู้ทุกอย่าง น้องแซมเป็นเด็กที่ฉลาดมากเป็นเด็กที่อยากรู้อะไรก็ต้องได้รู้ "