“ฮัดเช้ย!!”
ไข้ 38.0 องศา ก็แค่นอนตอนผมเปียก เพิ่งพรีเซนเซนต์เสร็จ เด็กมันคงเครียดเลยอยากผ่อนคลายเลยหาเรื่องไปเดินเป็นนางเอกเอ็มวีท่ามกลางสายฝน ก็แค่หวัดมั้ยวะไอ้หมอ ใจเย็น เหนือนทีบอกตัวเอง แต่โตขนาดนี้ก็ต้องรู้หรือเปล่าวะว่าตัวเองไม่ค่อยปกติเหมือนคนอื่นเขาอยู่แล้วก็ยังชอบไปทำอะไรแปลกๆ
แต่เธอก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เขาควรใจเย็นให้มากกว่านี้
“ฮัดเช้ย”
ข่มตัวเองเป็นรอบที่ร้อยตั้งเเต่เข้ามาอยู่ในห้องนี้กับเธอ ก่อนเสียงจามอีกครั้งจากคนมีเจลลดไข้แปะอยู่บนหน้าผากจะทำให้คุณหมอนอสหมดความอดทน ที่ไม่ดุเพราะคิดถึงน้ำตาเธอเมื่อวันก่อน เขาไม่อยากเห็นเธอร้องไห้ แต่ตอนนี้ก่อนที่เข็มในมือจะสั่นขึ้นมาอีกรอบ
“นอนพักผ่อนไป เดี๋ยวผมไปเอาคอมมานั่งทำงานเป็นเพื่อน!”
“แต่…”
เกวลินผงกหัวขึ้นมาเหมือนจะพูดว่าไม่ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนก็ได้ แต่คนตัวโตทำมือห้ามไว้เหมือนกับว่าให้หยุดก่อนก่อนที่เขาจะทน
