Chapter 12 คืนนี้ขออีกครั้ง (3)
เมื่อลมหายใจเริ่มจะผ่อนความร้อนลงไปบ้าง แววตาขุ่นขวางที่จับจ้องมองไปยังบานประตูห้องน้ำที่เขาปิดใส่หน้าจึงแปรเปลี่ยนตาม มาลารินปรายตามองไปยังกองเสื้อผ้าที่เขาดึงทึ้งโยนทิ้งไปคนละทิศละทางด้วยหัวใจที่เจ็บปวดจนสุดจะบรรยาย…เธอควรจะรีบคว้ามันมาสวมแล้วไปจากที่นี่ แม้จะไม่มีที่ให้ซุกหัวนอนเธอก็จะไป นั่นคือความคิดของเธอ
‘คอยดูนะกาย ฉันจะไปจากชีวิตคุณให้ได้’
คิดด้วยอารมณ์หลายอย่างที่ประเดประดังเข้ามายามที่กำลังสวมเดรสชีฟองกระโปรงยาวสีครีมลงบนร่างเปลือยเปล่า มันมีความทั้งความเสียใจน้อยใจปะปนกันจนน้ำตาคลอ ส่วนเกลียดกับเคียดแค้นนั้นหัวใจยังไม่ชัดเจนว่าอย่างไหนมีมากกว่ากัน
‘เสียงอะไร!’
มือที่กำลังกระชับสายผูกเอวต้องชะงัก เมื่อหูแว่วได้ยินเสียงบางอย่างดังมาจากนอกระเบียง…เสียงเหมือนมีอะไรมาถูกกระจกบานเลื่อนจนเกิดเสียงดังกุกกัก…ความสงสัยทำให้เธอผูกโบว์ที่เอวอย่างลวกๆ เด
