พลอยรดาขับรถกลับมาส่งคณาธิปที่คอนโด ระหว่างทางเธอก็หันไปพูดกับดาราในความดูแลของตนเอง “ที่ฉันพานายไปที่บ้านเพราะอยากให้นายได้สัมผัสกับคำว่าครอบครัว ต่อให้นายเหลือพ่อเพียงคนเดียว แต่นั่นก็เป็นครอบครัวที่เหลืออยู่ของนาย” “แต่ครอบครัวผมไม่เหมือนครอบครัวพี่นี่” หลังจากได้สัมผัสกับครอบครัวของพลอยรดา คณาธิปก็อดรู้สึกอิจฉาไม่ได้ ในระยะเวลาไม่ถึงชั่วโมงคณาธิปก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นและความรักที่พลอยรดาและพิมวารีได้รับ ในขณะที่เขาไม่ได้ได้รับความรู้สึกแบบนั้นจากพ่อของเขาด้วยซ้ำ “ได้ลองเปิดใจคุยกับพ่อหรือยังล่ะ จากที่เห็นในโรงพยาบาลท่านก็ดูรักนายมากนะ” คณาธิปร้องเหอะในลำคอ “รักเหรอ? คนที่เขารักคือผู้หญิงพวกนั้นต่างหาก” “งอนพ่อล่ะสิ” “มั่ว! ใครบอกว่าผมงอน!” คณาธิปแหวลั่นแต่ดันเสียงสูงกว่าปกติจนพลอยรดาหลุดหัวเราะในลำคอ “งั้นก็น้อยใจ?” “ผมไม่ได้น้อยใจ!” มองยังไงก็น้อยใจชัดๆ “อ่ะๆ เชื่อก็ได้ แ