3 นาทีต่อมา...ขุนพันเดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะรับประทานหารด้วยสีหน้ายิ้มๆ “เราทานกันเถอะครับ”
“แล้วคุณโยโกะล่ะคะ” มาลาถามอย่างแปลกใจ เพราะไม่เห็นหญิงสาวเดินตามออกมา
“น้องลุกไม่ไหวครับ ฝากป้ามาลาดูแลด้วย หากมีอะไรก็โทรหาผมได้ทันทีเลย”
“ได้ค่ะ ว่าแต่...นี่ฝีมือคุณขุนจริงๆ เหรอคะ” มาลาตักอาหารขึ้นมาทานแล้วถามอย่างสงสัย เพราะเธอมาทันเห็นแค่ผู้เป็นนายถอดผ้ากันเปื้อนออกเท่านั้น แต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนทำหรือเปล่า?
“ใช่ครับ รสชาติเป็นยังไงบ้าง?” ขุนพันเอ่ยถามยิ้มๆ
“อร่อยค่ะ ป้าไม่รู้มาก่อนเลยว่าคุณขุนจะมีรสมือดีขนาดนี้” มาลาเอ่ยชม ขณะเดียวกันก็แทบจะไม่เชื่อ เพราะตั้งแต่ที่เกิดเรื่องเกิดราวแก๊สระเบิดจนห้องครัวของบ้านดิลกสารพังเละเมื่อหลายปีก่อน เธอก็ไม่เคยเห็นอีกฝ่ายเข้าครัวอีกเลย ส่วนใหญ่จะออกไปทานอาหารข้างนอกบ้านเป็นประจำ นานๆ ครั้งถึงจะอ้อนขอให้เธอทำอาหารให้ทาน
“น้องโยโกะสอนผมทำอาหารตอนที่ไ
