“ที่อะไรครับ บอกมาได้เลย” เขาเอ่ยเร่งอย่างรู้สึกขำนิดๆ
“พี่ขุนหื่นเกิ้นค่ะ” เขมมิกากลอกตาอย่างเพลียๆ ที่อีกฝ่ายบีบให้เธอต้องพูดออกมา
“ธรรมดาครับเชื่อเถอะ” ขุนพันได้ฟังคำตอบก็หัวเราะออกมาอย่างรู้สึกขำๆ
“แต่หนูจะทนไม่ไหวน่ะสิคะ หากต้องไปทำงานแล้ว...”
“เราเจอกัน ศุกร์-เสาร์ ก็ได้ครับ พี่เองก็ต้องทำงานเหมือนกันนะ ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะหนูยังไม่ได้ทำงานก็เท่านั้นครับ อย่าคิดมากสิ” คนเจ้าเล่ห์เอ่ยปลอบ
“ค่ะ” เขมมิกาขานรับก่อนจะหยิบขวดเบียร์ขึ้นมาดื่มย้อมใจอีกครั้ง
“ถ้าเราทำงานที่เดียวกันก็ว่าไปอย่าง” ขุนพันเอ่ยก่อนหยิบขวดเบียร์ขึ้นดื่มตามทันใด
“ทำไมคะ?” เธอถามอย่างรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ
“พี่ก็จะจับหนูกินตับทุกที่ที่เจอหน้าได้น่ะสิครับ” คนหื่นเอ่ยทีเล่นทีจริง พร้อมกับส่งสายตาแวววาวไปให้
“บ้า! ไม่ต้องทำการทำงานหรือไงคะ”
“หึๆ ก็หนูน่าทำกว่างานนี่ครับ”
“พี่ขุนอย่าพูดจาทะลึ่งสิคะ” เขมมิกาเอ่ย
