“โถ่! พ่อเลี้ยงครับ ที่ผมต้องรีบออกไป เพราะต้องไปเฝ้าต้นทางครับ กลัวพยาบาลหรือคนอื่นจะผ่านมาเห็นเข้าต่างหากครับ” ศรชัยรีบออกตัว ใช่ว่าอยากจะทิ้งผู้เป็นนายซะเมื่อไหร่ แต่เพราะเขาตกใจ ที่เห็นบุตรสาวของกำนันดำรงจู่โจมผู้เป็นนายแบบไม่แคร์ว่าบุคคลที่ 3 อย่างตนจะรู้สึกยังไง ก็เลยต้องรีบหลบมุมอย่างทำตัวไม่ถูก
“มีอะไรเหรอคะ?” เขมมิกามองหน้าคนนั้นทีคนนี้ที ก็รู้สึกข้องใจในบทสนทนาที่ทำให้เธอคิดไปในทางที่ดี ไม่ได้เลย
“ช่างมันเถอะครับ เราไปทานข้าวกันดีกว่า” ขุนพันบอกพร้อมกับโอบไหล่ของนางฟ้าคนสวยให้ออกเดินไปด้วยกัน
สองชั่วโมงต่อมา…หลังจากรับประทานอาหารมื้อเที่ยงเสร็จ ขุนพันก็พานางฟ้าคนสวย ไปเก็บองุ่นไซมัสคัส เตรียมแพ็คใส่กล่องกลับเชียงใหม่ในตอนเช้าของวันรุ่งขึ้น
จากนั้นก็กลับไปอาบน้ำแล้วนอนพักผ่อนที่บ้านพัก พอตอนเย็นก็พากันตื่นมาช่วยทำอาหารรับประทานพร้อมกับดื่มเบาๆ เขมมิกาได้จังหวะ จึงชวนคุยเรื่องข
