“ไม่ค่ะ เฉยๆ” เขมมิกาหันกลับไปมองค้อนคนที่ยังไม่เลิกเซ้าซี้อย่างรู้สึกรำคาญขึ้นมานิดๆ
“จริงดิ” ขุนพันเดินตามไปถามต่อ ขณะเดียวกันก็รู้สึกคันไม้คันมืออยากจะฟาดเข้าที่บั้นท้ายงอนงามของสาวเจ้าสักครั้งสองครั้งสุดๆ ที่เธอไม่ยอมแสดงอาการหึงหวงตนให้ได้ชื่นใจเลยสักนิด
“ค่ะ ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ” เขมมิกาบอกก่อนจะเดินขึ้นชั้นสองไปอย่างรวดเร็ว
“ครับ” ขุนพันขานรับอย่างนอยด์ๆ รีบเดินเข้าไปในห้องทำงาน แล้วล้วงมือถือมากดต่อสายหาเพื่อนรักอย่างว้าวุ่นใจ
ตู๊ด...ตู๊ด...เสียงสัญญาณรอสายดังอยู่สองครั้ง ปลายสายก็กดรับ
[ว่าไง] ภัคคินัยที่กำลังเดินตรวจงานอยู่เอ่ยถามขึ้นทันใด
[ทำอะไรอยู่ สะดวกคุยไหม] ขุนพันเอ่ยถามหยั่งเชิง
[ว่ามาได้เลยเพื่อน แกสบายดีไหม?]
[สบายดี ว่าแต่แกพอจะรู้ไหมว่าเราจะเช็คได้ยังไง ว่าผู้หญิงชอบเราหรือเปล่า] ขุนพันกลั้นใจเอ่ยเรื่องสำคัญ
[นี่ใช่ขุนพันที่กูรู้จักมาทั้งชีวิตหรือเปล่าเนี่
