บ้าบอ

949 คำ
ตอนที่4 บ้าบอ เก้า นักร้องหนุ่มมาดเซอร์เจ้าของคิ้วเข้มหนา ริมฝีปากหยักสวย นักศึกษาคณะบริหารปีที่สี่ เพียงแววตาวาวระยับก็ดึงดูดใจบรรดาสาวไฮโซอยู่หมัด บีน่ามองเขาจากชั้นสองของผับอย่างภูมิใจ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้ชนะที่ได้หัวใจของหนุ่มเจ้าเสน่ห์คนนี้ “อิทธ์ มานั่งด้วยกันสิ” สองเท้าที่กำลังจะเดินผ่านกลุ่มของบีน่าไปหยุดชะงัก เพื่อนเธอก็ชวนเขานั่งด้วยทุกคืนเขาก็นั่งด้วยบ้างไม่นั่งด้วยบ้าง “มึงก็พยายามนะสรพงษ์ ชวนทุกคืน” “อีเจ๊! หยุดเรียกกูด้วยชื่อนั้น” พรึ่บ อิทธิกรนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับบีน่า แต่มันเป็นที่นั่งที่เธอเว้นไว้ให้นักร้องหนุ่มต่างหาก “ขอให้การที่ลูกถวายดอกบัวพระแม่ตลอดมาช่วยเพื่อนของลูกได้ปัวเร็ว ๆ ด้วยเถอะนะคะ” “ไปนั่งกับเจแปนสิ ตรงนี้ฉันเว้นไว้ให้เก้า” “อีเจ๊! นั่นเจ้าของร้านค่า” บีน่าไม่สนใจเสียงเพื่อนเพราะที่ว่างข้างเธอมันควรว่าง อยู่ ๆ มานั่งเก้าก็ไม่มีที่นั่งสิ “นาย ไปนั่งกับเจแปน” “ก็ให้ไอ้เก้ามันนั่งตรงนั้นสิ” “นี่! เก้าน่ะคนสำคัญของฉัน นายไม่ใช่” บีน่าพูดแข่งกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม และเธอมัวแต่สนใจเขาเลยไม่ได้รู้ว่าคนที่เธอรอไม่ได้ลงจากเวทีแล้วตรงมาหา จนจังหวะเพลงเปลี่ยนเป็นของดีเจเธอถึงรู้ตัว “เก้าลงแล้วเหรอ ไปไหนแล้วล่ะ” “ชะนีโต๊ะอื่นคาบไปแดกแล้วมั้ง” “อีเจ! ปากเหรอน่ะที่พูด” เจแปนกรอกตาใส่เธอหลายตลบ บีน่าเล่นตามเฝ้าพ่อนักร้องคารมดีเป็นผีเจ้ากรรมนายเวร 'หลงเกิ๊น’ “เพิ่งเจอกันได้กี่วัน มันสำคัญขนาดนั้น” “ยุ่ง” “เจอวันเดียวอีนี่มันก็คบแล้วอิทธ์ มันขาดความอบอุ่นจากผู้ชาย” “รักแท้ไม่ต้องการเวลาไม่เคยได้ยินเหรอ” “จ้า เดี๋ยวร้องไห้เหมือนหมากูจะซ้ำให้” บีน่ายกแก้วเหล้าขึ้นดื่มลืมไปเลยว่าเก้าตัวเองหายไปไหน พักหนึ่งจึงนึกขึ้นได้ “มึง เก้าหายไปนานแล้วนะ” “ป่านนี้เสร็จกันไปหลายน้ำแล้วอีเจ๊ เรื่องอื่นฉลาดแต่เรื่องแบบนี้ล่ะโง่นัก” ลูกศรถูกเจ้าตัวเบะปากใส่เมื่อต่อว่าให้เธอมีสติ ทุกคนระแวงว่าบีน่าจะเอาตัวรอดจากการถูกหักหลังไม่ได้ พรึ่บ “มึงจะไปไหน” “กูจะไปดูเก้า เผื่อไปเป็นลมตรงไหน” “โอ๊ย! อีนี่ก็เกิดโลกสวยขึ้นมา ไปเลยไปหารอบเดียวไม่เจอก็กลับมานั่งที่เดิมค่ะ” หญิงสาวเดินผ่านหน้าเจ้าของผับไปราวกับเขาไร้ตัวตน กลิ่นหอมกรุ่นจากน้ำหอมแบรนด์เนมช่างชวนขย้ำจนเผลอหลุดเข้าไปในภวังค์ชั่วหนึ่ง “อิทธ์ ช่วยอีเจ๊มันหน่อยสิ” “ช่วย? เรื่องอะไร” “อีเจ๊มันดูฉลาดนะ แต่มันโง่ ไอ้เก้าปอกมันเหลือแต่อะโบ๊ะจะมะแน่” “ผมไม่ยุ่งเรื่องของพนักงานหรอก” “ก็คิดซะว่ายุ่งเรื่องของอีเจ๊สิ ไม่สนใจมันบ้างเหรอ มันสวยกว่าดาราอีกน้าาา” ลูกศรตะล่อมชายหนุ่มแต่คงลืมไปว่าอิทธิกรนั่นก็เสือตัวหนึ่ง คนสวย ๆ เขาผ่านมามากแล้ว “ผมไม่ยุ่งดีกว่า เพื่อนพี่ลูกศรร้ายจะตาย” “ไม่เจอว่ะ แต่รถมอเตอร์ไซต์น้องยังจอดอยู่” “ตามห้องน้ำชายมึงดูยัง” “ดูแล้ว อย่างกับรังผสมพันธุ์แหนะ ผับนายนี่น่าจะสร้างโรงแรมใกล้ ๆ นะ จะได้ไม่ต้องไปเอากันในห้องน้ำ” คนหน้างอบ่นยาวเหยียดแต่ยังมิวายออกความคิดเห็นเชิงธุรกิจ “มานั่งลงอีเจ๊ เดี๋ยวน้องมันคงมาเองแหละ” หลังจากที่นั่งลงข้างอิทธิกรดังเดิมบีน่าก็เงียบขรึมผิดนิสัยของเธอ “ถามจริง ๆ นะอีเจ๊ มึงได้กันยัง” “หึ” “เออ ก็ยังดีที่มึงยังไม่ยอม” “ยอม เร็ว ๆ นี้แหละกูต้องเสียตัว อี เจ แปน” อิทธิกรเกือบสำลักเหล้าฝีมือการชงจากลูกศร ‘บ้าบออะไรของยัยเจ๊นี่วะ’ เขายังลบภาพผู้บริหารวันนั้นของเธอไม่หมดจากสมองเลย “รักษาภาพพจน์หน่อยก็ได้มั้ง” “พี่บีรอผมอยู่หรือเปล่าครับ” หนุ่มหน้าใสเดินกลับเข้ามาในผับอีกหลังออกไปแล้วครั้งหนึ่งเกือบครึ่งชั่วโมง “เก้า หายไปไหนมาไม่เห็นบอกพี่เลย” “มอเตอร์ไซต์ของผมน่ะสิครับงอแงตั้งแต่มาแล้ว เลยไปดูสักหน่อยว่าอาการเป็นยังไง” เหมือนโลกทั้งใบในตอนนี้ไม่มีใครอีกเมื่อบีน่าขยับตัวเบียดเจ้าของผับเพื่อให้เก้ามีที่นั่ง อิทธิกรลอบมองเสี้ยวหน้าหญิงสาวด้วยความหมั่นไส้ชั่วขณะก่อนจะยอมถอนตัวออกไป ‘ก็เมื่อกี้บอกเจอแต่มอเตอร์ไซต์แล้วทำไมไม่เจอกัน’ “ช่วงนี้มีคนเอาอะไรแปลก ๆ เข้ามาในผับหรือเปล่า กูรู้สึกว่ามีจับคู่กันมากกว่าเมื่อก่อน” “มีครับ รักแรกพบ” “คืออะไร” “พวกเด็ก ๆ มันเอาเหล้าผสมกับยาคลายเครียดและก็อะไรอีกนี่แหละเฮีย แต่มันไม่ใช้ยาเสพติดนะเพราะตรวจฉี่ไม่เจอ” อิทธิกรนั่งขมวดคิ้วคิดตามที่ผู้จัดการร้านรายงาน ถึงจะไม่กลัวกฏหมายแต่การไม่มีสิ่งเหล่านั้นในผับย่อมดีกว่า รักแรกพบ… ต้องลองสักหน่อย
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม